ایرانیان و رویای قرآن پارسی

کتاب حاضر روایتی فشرده است از پویایی زبان پارسی دری و پویش هزارودویست‌ساله‌ی آن، که از تلاش برای پایدارسازی و سامان‌بخشی هویت ایرانی آغاز می‌شود و به‌سوی بالندگی معنوی و ورجاوندی زبان پارسی دری فرا می‌رود. بخشی از این تکاپوی هزارساله را در تاریخ حیاتِ سه ابرمتن پارسی (شاهنامه، مثنوی، دیوان حافظ) به‌مثابه پایدارترین رویدادهای فرهنگی ایرانی ارائه می‌دهد و تلاش دارد دستمایه‌ی معتبری برای فهم چگونگی و چرایی فرهمندشدن یا نشدن ابرمتن‌های پارسی فراهم سازد. این کتاب می‌تواند گام کوچکی باشد برای پاسخ به این پرسش دیرینه که کدام شاهکار ادبی پارسی، رتبه‌ی والاتری دارد؟