آواز بی ساز

«آواز بی ساز» قصه ای است که در شهر «هالت کلرادو» می گذرد، که گرچه شهری خیالی است اما هر چه بیشتر در داستان پیش می روی، چنان جان می گیرد که حس می کنی خودت به آنجا رفته ای و آدم هایش را از نزدیک دیده ای؛ احتمالا در کافه اش چشمت به دو برادر پا به سن گذاشته و یغور افتاده که با چکمه های گلی سر میز نشسته اند و در سکوت قهوه می خورند. ممکن است دو برادر کم سن و سال را دیده باشی که صبح زود سوار بر دوچرخه روزنامه پخش می کنند و از خودشان می پرسند نکند پدر و مادرشان دیگر هم دیگر را دوست ندارند. شاید هم در پمپ بنزین شهر چند پسر دبیرستانی نظرت را جلب کرده باشند که به هم کلاسی شان نگاه می کنند؛ دختری که کیف قرمز به دوش، پیاده از جلوشان می گذرند و مادرش صبح همان روز بعد از شنیدن خبری، او را از خانه بیرون کرده. «آواز بی ساز» با نثری جذاب و ساده راوی زندگی این آدم هاست، با همه امیدها و دغدغه هاشان، و همه انتخاب هایی که در زندگی کرده اند.