شوریدگی زیر نور ماه

به ماه خیره بود و من به نیمرخ جذاب مردانه‌اش چشم دوخته بودم، باید با خود اعتراف می‌کردم رسیدن به امروز و این حالت در باورم هم نمی‌گنجید، چطور دلم برایش لرزیده بود؟! این عشق بعیدترین قانون زندگی‌ام بود. -بیا بنشین همرازم، تا صبح همین جاییم. کنارش نشستم و هردو به ماه زل زدیم، با صدایی که از هیجان می‌لرزید گفتم: -حالا چرا این‌جا؟ به سمتم برگشت، با دلدادگی و اشتیاق نگاهم کرد و گفت: -خدا رو چه دیدی؟ شاید زیر نور ماه عاشقم شدی، اون‌وقت قصه‌ی دلدادگی ما می‌شه، شوریدگی زیر نور ماه!!