رویای عشق

داستان کوتاه ژانری است که به گفته‌ی بزرگان ادبیات در زمره‌ی پراهمیت‌ترین ‌ژانرهای ادبی قرار می‌گیرد. روایت‌هایی کوتاه که برای زندگی این روزهای ما مناسب هستند و برخی از اساتید ادبیات نظیر آنتوان چخوف، گی‌دوموپاسان، ریموند کارور و ... ترجیح دادند در حیات کاری‌شان فقط داستان کوتاه بنویسند. «رؤیای عشق» مجموعه‌ای‌ست از نوزده داستان از هفده نویسنده که همه کم‌وبیش در ارتباط با موسیقی‌اند. نویسندگان سرتاسر جهان از دیرباز برای غنا و عمق‌بخشیدن به آثار داستانی خود و افزودن بُعدهای تازه‌تر به آن از هنرهای گوناگون بهره برده‌اند که سهم موسیقی در این مهم همواره پررنگ بوده است. هر داستان «رؤیای عشق» به لحاظ سبک و محتوا متفاوت از دیگری است، اما بندی آن‌ها را به‌ هم پیوند می‌دهد: موسیقی. اگر خواننده دانش چندانی از موسیقی نداشته باشد باز هم می‌تواند از خواندنشان لذت ببرد، اما شاید افرادی که اهل موسیقی‌اند و به آن علاقه‌مند، درکنارهم‌بودن چنین داستان‌هایی را به چشم دیگری ببینند: یک سمفونی زیبای ادبی، با اجرای نوازندگانی از جنس نویسندگان نامدار و عالی‌قدر عرصه‌ی ادبیات که هریک ساز زیبا و شکوهمند خود را با استادی هرچه تمام‌تر، با نت‌هایی از جنس واژه می‌نوازد.