بود...هست...خواهد ماند

فرزند آدم محکوم به سرنوشتی بود که پدر و مادرش برایش رقم زدند. سیب دندان زده همه قصه را خراب کرد. آدمیزاد محکوم شد اما سرنوشتش را بر باد نداد. بودند کسانی هم که سرنوشت را بر باد دادند ولی بعدها پشیمان شدند و بعدها درک کردند که می تواند راست باشد این کلمات... بود... هست... خواهد ماند.

... مردم تازه داشتن رنگ آرامش بعد از جنگو روی زندگی خود می دیدند. نزدیک به یک سال بود جنگ خانمانسوز تموم شده بود. یک ماه از سال جدید می گذشت. اردیبهشت ماه بود و در آن ماه از سال هوای شیراز غیر قابل وصف.

امیرعلی به تازگی امتحانات پایان ترم سال آخر دبیرستان رو به اتمام رسانده بود و بر خلاف عقیده بسیاری از مردم دلش می خواست به جای رفتن به دانشگاه اول به خدمت سربازی بره. هر چه قدر مهری خانم مادرش بهش اصرار می کرد که این کارو نکنه گوش امیرعلی به این حرف ها بدهکار نبود و بالاخره کار خودشو کرد و به محض تموم شدن امتحاناش خودشو به سازمان نظام وظیفه معرفی کرد و آماده رفتن به خدمت سربازی شد...