استادان زندگی

این کتاب دربردارنده‌ی مجموعه‌ای از بهترین داستان‌های کوتاه ماکسیم گورکی است.
گورکى انسانى بزرگ و نویسنده‌اى خودساخته بود و آنچه را که آموخته بود حاصل آموزه‌هاى او از دانشکده‌ی زندگى و اجتماع بود.
او به‌دلیل اوضاع بد خانواده‌اش از نه‌سالگى مجبور به کارکردن شد و براى امرار معاش تن به دشوارترین کارها داد. این تلخ‌کامى‌ها سبب گردید آنگاه که به نویسنده‌اى معروف بدل گردید نام مستعار «گورکى» را براى خود برگزیند که در روسى به معنى «آدم تلخ» است. گورکى نویسنده‌اى رئالیست بود و تلاش مى‌کرد با دیدگاهى روشن و توأم با خوش‌بینى دشوارى‌هاى زندگى افراد فرودست جامعه را در آثارش بازتاب دهد.
نوع نگاه و شیوه‌ی تفکر گورکى در حمایت از محرومان سبب گردید در آثارش زندگى کارگران، فقرا، ولگردان و دزدان تجلى یابد و به همین دلیل دستگاه تزارى افکار او را انقلابى ارزیابى کرد و با پرونده‌سازى کارى کرد تا از سال 1906 تا 1913 را در تبعید بگذراند.
گورکى داستان‌نویس بشردوستى بود که گنجینه‌ی خاطراتش هرگز تهى نگشت. معروف است که تولستوى خالق «جنگ و صلح» و فیلسوف بزرگ سخت علاقه‌مند به شیوه‌ی بیان و قصه‌گویى گورکى بود و تا او را مى‌دید مى‌گفت: «تو خیلى خوب قصه مى‌گویى، از دوران کودکى‌ات برایم بگو.»
عناوین داستان‌های جاگرفته در این کتاب عبارت است از:
استادان زندگى، شهریارى که پرچم حکومت برافراشته است، آموزگار اخلاق، فرانسه زیبا، نهم ژانویه، شیدایى و مالوا.