آشوب (نقاط عطف برای کشورهای بحران زده)

(تاریخ اجتماعی،نمونه پژوهی،مدیریت بحران در دولت)
نویسنده: جرد دایموند
750,000
برای خرید وارد شوید
مشخصات
تعداد صفحات 636
شابک 9789644891144
تاریخ ورود 1403/02/16
نوبت چاپ 7
سال چاپ 1403
وزن (گرم) 716
قیمت پشت جلد 750,000 تومان
کد کالا 100248
مشاهده بیشتر
درباره کتاب
این کتاب شامل بررسی تطبیقی (مقایسه‌ای)، روایی و اکتشافی و تغییرات گزینشی است که به مدت چند دهه در هفت کشور امروزی رخ داده‌اند. نویسنده تجربه‌های فراوان در هفت کشور داشته ‌و اوضاع آن‌ها را از دریچه‌ی تغییرات گزینشی در بحران‌های شخصی (فردی) بررسی کرده‌است. آن کشورها فنلاند، ژاپن، شیلی، اندونزی، آلمان، استرالیا و ایالات متحده هستند. کشورهایی که پیش از این با درجات مختلف از طریق مکانیسم‌هایی همچون خودارزیابی شفاف و یادگیری از الگوهای عملکردی دیگر کشورها با بحران‌های گوناگون مقابله کرده‌اند. کتاب مشخصا با نگاه به آینده به این پرسش می‌پردازد که آیا می‌توان از گذشته درس گرفت؟ آیا افراد از بحران‌ها درس می‌گیرند؟ حاکمیت کشورها چطور؟ نویسنده کتاب را با یک موخره به پایان می‌برد که مطالعات آن هفت کشور و کل دنیا را با توجه به یک دوجین عامل، به محک می‌گذارد. خواهد پرسید که آیا کشورها به بحران نیاز دارند تا برای اجرای تغییرات بزرگ صیقل بخورند یا خیر، بحث خواهد کرد که آیا رهبران از اثر تعیین‌کننده بر تاریخ برخوردار بوده‌اند یا خیر. جهت‌گیری مشخصی برای تحقیقات آینده پیشنهاد خواهد کرد و انواع درس‌ها را مطرح می‌کند که ممکن است به‌طور واقع‌بینانه از مطالعه‌ی تاریخ آموخته شوند. اگر مردم یا حتی صرفا رهبران ایشان، تصمیم بگیرند که در بحران‌های گذشته تامل کنند، آنگاه آشنایی با گذشته می‌تواند ما را در برطرف‌کردن بحران‌های حال و آینده، یاری کند. «من طرفدار بزرگ تمام آثار جرد دایموند هستم و آخرین کتاب او {آشوب} نیز از این قاعده مستثنی نیست چرا که در این اثر نشان داده است مسیری برای عبور از بحران وجود دارد که ما می‌توانیم آن را انتخاب کنیم.» بیل گیتس «آشوب» یکی دیگر از آثار جرد دایموند است که پیش از این جایزه‌ی پولیتزر را در بخش آثار غیرداستانی به‌سبب نگارش کتاب «اسلحه، میکروب و فولاد» دریافت کرده است.
بخشی از کتاب
مردم شیلی هنوز با دوراهی اخلاقی برای چگونه سبک‌سنگین کردن ابعاد مطلوب و نامطلوبِ دولت نظامی پیشین کلنجار می‌روند؛ به‌ویژه دوراهی سنجیدن مزایای اقتصادی آن دولت در مقایسه با جنایت‌هایش. آن دوراهی لاینحل است. یک پاسخ ساده شاید چنین باشد: اصلا چرا باید مزایا را با جنایت‌ها مقایسه کرد؟ چرا صرفا اذعان نکنیم که دولت نظامی ابعاد مفید و نیز ابعاد دهشتناکی داشت؟ بااین‌حال مردم شیلی در همه‌پرسی سال ۱۹۸۹-وقتی فقط گزینۀ «بله» یا «خیر» دربارۀ تمدید ریاست‌جمهوری پینوشه به مدت هشت سال دیگر پیش روی ایشان بود و نمی‌توانستند گزینۀ «بله، ولی...» یا «خیر، ولی...» را برگزینند-ناچار بودند که آن مزایا و معایب را با یکدیگر سبک‌سنگین کنند. ۴۲ درصد مردم شیلی، علی‌رغم اقدامات نفرت‌آوری که بالاخره در موزۀ ویلا گریمالدی از پرده برون افتاد، گزینۀ «بله» را انتخاب کردند. هرچند اکثر جوانان شیلی در حال حاضر از پینوشه به تحقیر یاد می‌کنند، اختلاف آرا در میان آن دسته از مردم که به قدر کافی مسن هستند تا هر دو دورۀ آلنده و پینوشه را به یاد بیاورند، به خوبی در میان دو زوج زن و شوهر نمایان شد که با ایشان مصاحبه کردم. در هر دو مورد، زن و شوهر از من خواستند که جداگانه با آنان مصاحبه کنم، زیرا آرای ایشان دربارۀ مسائلی تا آن اندازه دردناک، با یکدیگر فرق می‌کرد. در هر دو مورد شوهران به من گفتند: «سیاست‌های پینوشه از لحاظ اقتصادی به نفع شیلی بود، ولی شکنجه‌ها و کشتارهایش نابخشودنی‌اند.» همسران آن دو مرد گفتند: «کشتارها و شکنجه‌های پینوشه شیطانی بودند، ولی لازم است درک کنید که سیاست‌های او اقتصاد شیلی را منتفع کرد.»
نظرات کاربران
افزودن نظر

هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده است