داتی

«داتی» سومین اثر عبدالرزاق قورنه که در سال 1990 منتشر شد، رمانی فرهنگی و عاشقانه است که بازتابی از تعاملات اجتماعی در جامعه‌ی غرب می‌باشد. این رمان داستان دختری به نام داتی است که بازمانده‌ای از خانواده‌ای نیازمند، دارای ریشه‌ی ترکیب نژادی مبهمی است؛ او دو خواهر و برادر به نام‌های سوفی و هادسون دارد که در انگلستان بعد از مرگ مادرشان یتیم و بی‌سرپرست می‌شوند و چون اقوام آن‌ها مشخص نیستند توسط مسئولین رفاه اجتماعی پراکنده و به پرورشگاه فرستاده می‌شوند. داتی که هجده سال دارد و شغلی پیدا کرده است به‌تنهایی زندگی می‌کند و از آنجایی‌که هویتش را در داشتن خانواده می‌یابد بدین منظور سعی بر این دارد که خانواده‌ی ازهم‌پاشیده‌ی خود را دوباره در کنار هم جمع کند و موفق می‌شود اما در اداره‌کردن خواهر و برادر خود شکست می‌خورد و مشکلات آغاز می‌شود. داستان شرح جذابی از درد و امید دارد که یادآور ارزش‌های بشری است و قدرت عشق و فداکاری را در روابط انسان‌ها به نمایش می‌گذارد. ماجرای نبرد بین روزهای سخت و انسان‌های سخت که ثابت می‌کند هرچقدر هم گذشته‌ای پررنج و مبهم داشته باشید آینده‌ای بی‌عیب و روشن پیش روی شماست. «قورنه» یکی از پرکارترین و نیروبخش‌ترین شخصیت‌ها از گروه نویسنده‌ها است که در سال1948 متولد شده و هم‌اکنون در انگلستان زندگی می‌کند. او برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات در سال 2021 است. بنابر اعلام آکادمی نوبل او به‌علت نوشته‌های رسوخگر و دلسوزانه در زمینه‌ی تأثیرات استعمار و سرنوشت پناهجویان در شکاف میان فرهنگ‌ها و قاره‌ها شایسته‌ی دریافت این جایزه تشخیص داده شده ‌است.