خدا و زمان

کتاب «خدا و زمان»، نوشته‌ی ناتالیا دِنگ و ترجمه‌ی محمدابراهیم مقصودی، اثری‌ست ژرف‌نگر در حوزه‌ی فلسفه‌ی دین که با زبانی دقیق و تحلیلی به یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌های متافیزیکی می‌پردازد: رابطه‌ی خداوند با زمان. این کتاب، که در قالبی فشرده اما غنی در انتشارات سروش منتشر شده، خواننده را به تأملی فلسفی در باب سرشت الوهی و نسبت آن با مفهوم زمان فرامی‌خواند. مؤلف در این جستار فکری، دو دیدگاه متقابل و تاریخی را مورد بررسی قرار می‌دهد: از یک‌سو، فرازمان‌گرایان (Atemporalists) که باور دارند خداوند بیرون از بستر زمان قرار دارد، ازلی و ابدی است و تغییرپذیری زمان‌مند را تجربه نمی‌کند. از سوی دیگر، زمان‌گرایان (Temporalists) که خدا را موجودی درون‌زمانی می‌دانند؛ کنش‌گر در سلسله‌ی زمانی، تجربه‌گر گذشته، حال و آینده. دِنگ با نگاهی تحلیل‌گرایانه، استدلال‌های هر دو جریان فکری را طرح و نقد می‌کند و با زبانی روشن، مفاهیم پیچیده‌ای چون «ابدیّت»، «زمان‌مندی»، «جاودانگی» و «کنش‌های الهی» را در نسبت با دستگاه فلسفه‌ی دین به بحث می‌گذارد. کتاب «خدا و زمان»، برای خواننده‌ای که به مباحث فلسفیِ هستی‌شناسانه و الهیاتی علاقه‌مند است، در حکم مدخلی‌ست روشن به دنیایی از تأملات اندیشمندانه. اثری‌ست که ذهن را به چالش می‌کشد و دروازه‌هایی نو به روی اندیشه می‌گشاید.