رز زرد (گزینه اشعار)

ماندگی درازمدت به مسلم شمردن مرگ معتادش کرده است: اکنون که دل آن ندارد که به نور تند و تند‌تر سخن‌گوی روز وارد شود و در میان مردان خطر کند. هاینریش هاینه ، شکسته ، کنده‌شده از پاشنه به آن رود کندرو زمان می‌اندیشد که او را به آن سوی تیرگی دور و دراز می‌کشاند و او را از سرنوشت دردناک انسان بودن و بهودی بودن جدا می‌کند. به آهنگ‌های تردی می‌اندیشد که او ساز آنها بوده است گرچه می‌داند که آهنگ از آنِ درخت نیست، از آن پرنده نیست _ آهنگ از آنِ زمان است و از روزهای رنگ‌پریده‌ی او می‌آید . آنها نمی‌توانند ترا نجات دهند، چکاوک‌های ترا، کبوترهای ترا، و نه همه شب‌های طلایی و گل‌های مشهور ترا.