رز زرد (گزینه اشعار)

ماندگی درازمدت
به مسلم شمردن مرگ معتادش کرده است:
اکنون که دل آن ندارد که به نور تند و تند‌تر سخن‌گوی روز وارد شود
و در میان مردان خطر کند.
هاینریش هاینه ، شکسته ، کنده‌شده از پاشنه
به آن رود کندرو زمان می‌اندیشد
که او را به آن سوی تیرگی دور و دراز می‌کشاند
و او را از سرنوشت دردناک انسان بودن و بهودی بودن جدا می‌کند.
به آهنگ‌های تردی می‌اندیشد که او ساز آنها بوده است
گرچه می‌داند که آهنگ از آنِ درخت نیست،
از آن پرنده نیست _
آهنگ از آنِ زمان است و از روزهای رنگ‌پریده‌ی او می‌آید .
آنها نمی‌توانند ترا نجات دهند، چکاوک‌های ترا، کبوترهای ترا،
و نه همه شب‌های طلایی و گل‌های مشهور ترا.