کودکی،نوباوگی،نوجوانی

تالستوی روان‌شناسی ژرف‌نگر است.
هیچ‌کس تحلیلش را از مرزهای دایره‌ای که او گسترده، پیش‌تر نبرده است، هیچ‌کس چنان نگاه موشکافانه‌ای به روح انسان نینداخته است و هیچ‌کس با چنان دقت و سازمندی به واکاوی نهانی‌ترین انگیزه‌ها، و نیز گذراترین و به‌ظاهر تصادفی‌ترین جنبش‌های روح آدمی همت نگمارده است. به هر صحنه‌ی کتاب که بنگرید، بررسی ریزبینانه‌ی مناسبات شخصیت‌ها را خواهید دید، یا رساله‌ای روان‌شناختی را که با وجود ناپیوستگی ساختاری، حیاتی سرشار را در خود نهفته دارد، یا ردونشان نهانی‌ترین خزش‌های روح آدمی را - که هرچند گاه حتی برای عامل آن احساس نیز قدری ناشناخته و رمزآمیزند - به هیئت کلام درمی‌آیند، بی‌آنکه از رازناکی‌شان کاسته شود.

(بریده‌ای از مقاله‌ی
د. ای. پیسارف)

کتاب کم‌نظیر و خواندنی پیش رو سرگذشت‌نامه‌ای دستکاری‌شده و آمیخته با طبعی هنرمندانه است که به‌شیوه‌ای هنرمندانه و پرکشش نگارش شده و با مهارتی که نویسنده در بیان عشق، فناپذیری، مذمت خشونت و حق‌ناشناسی، دلتنگی و… دارد، تراژدی عمیق و جذابی را پیش روی خواننده به نمایش گذاشته و سبک نویسندگی تولستوی و توانایی بالای او در نوشتن را به رخ کشیده است.