سکوت

سکوت هفدهمین رمان دان دلیلو نویسنده‌ی امریکایی است که در سال 2020 منتشر شده است. دلیلو در سکوت، به بحرانی می‌پردازد که از بغل گوشِ تجهیزات مدرن ما به درون می‌خزد و به اینجا و اکنون زندگی ما می‌رسد. خاموش می‌شوند وسایل و ابزارمان همه، خفه، ازکارافتاده. آن‌وقت است که باید ساختمان‌ها را پله‌پله بالا برویم، از خیابان‌ها پای پیاده گذر کنیم و در خانه به صفحه‌ی خالی تلویزیون چشم بدوزیم. بحرانی که شاید گاهی به مغزهایمان خطور کرده باشد اما باورش را روی برگردانده‌ایم. (چه فرق می‌کند ایمان‌نیاوردن با روی‌برگرداندن!) با این وضعیتی که پیش می‌رویم، با سرعتی مثال‌زدنی به آن جنگ جهانی چهارم می‌رسیم که دلیلو از قول اینشتین می‌گوید و کارمان دستِ آخر به نزاع با سنگ و چوب می‌کشد. دلیلو در این اثر فکرهایی را بر زبان می‌آورد و فکرهایی را به سکوت ما وامی‌گذارد، روزهایی را به دیده می‌آورد که در آینده‌ی ما حضور دارند. در سکوتِ او گفت‌وگوهایی شکل می‌گیرد که انسان را در هستی و در میان پدیده‌های دست‌پرورده‌اش نشانه می‌رود. همین‌جاست که متوجه فاصله و وقفه و گسستن می‌شویم، متوجه ضعف و ناتوانی خود، تواناییِ ضعیف خود. و نیز آن خالی، آن خلوت. سکوتی در راه است. به‌قول آن عالم‌بینِ دیگر: دیگر خاموشی‌ست.