دختری که ماه را نوشید! (لب طلایی)

داستان حال‌وهوای افسانه‌ای و مایه‌های اسطوره و طنز دارد. مفهوم مادر محافظ در برابر زن قدرتمند شرور، از مضامین اصلی آن است و شخصیت‌های زن کم‌وبیش پررنگ‌ترند. بااین‌حال حضور شخصیت‌های خیالی و کودکانه‌ای مثل فیریان، اژدهای کوچک، و گلِرک، هیولای مرداب، داستان را جذاب‌تر کرده و آن را به داستان‌های امروزی نزدیک‌تر کرده است. هرسال در روز قربانی، کوچک‌ترین نوزادِ دهکده‌ی پروتکتریت را به جادوگر تقدیم می‌کنند. آنتین جوان صحنه‌ی دیوانه‌شدن زنی را هنگام جدایی از فرزندش، می‌بیند و از فکر او رها نمی‌شود. «خواهران ستاره» زن را در برج زندانی می‌کنند. زان پیر فرزند او را مانند باقی قربانی‌ها، به‌موقع نجات می‌دهد؛ اما در میان راه، به‌جای نور ستاره، به‌اشتباه نور ماه به نوزاد می‌خوراند و او را صاحب قدرتی جادویی می‌کند. زان کودک را لونا می‌نامد و سرپرستی‌اش را به‌عهده می‌گیرد تا مانع آسیب‌رساندن او به خودش و دیگران شود. آنتین که در ملاقات با زن دیوانه صورت خود را از دست داده و گوشه‌گیر شده، با اتاین، دختر جسوری که پیش‌تر به خواهران ستاره پیوسته بود، ازدواج می‌کند. بالاخره نوبت به فرزند آن‌ها می‌رسد که قربانی شود. آنتین به جنگل می‌رود تا جادوگر را بکشد. خواهر ایگناتیا، خواهر ارشد، هم به جنگل می‌رود تا آنتین را بکشد. آنتین با لونا و زان و زن دیوانه که موفق شده از برج بگریزد، روبه‌رو می‌شود و می‌فهمد که جادوگر پروتکتریت در واقع خواهر ایگناتیای اندوه‌خوار است که از اندوه مردم دهکده تغذیه می‌کند. در پایان داستان، زان و خواهر ایگناتیا می‌میرند، خواهران ستاره به مردم می‌پیوندند، انجمن بزرگان با رأی مردم تغییر می‌کند و لونا نزد مادرش باز می‌گردد. دختری که ماه را نوشید رمانی است پرماجرا و پرکشش برای خوانندگانی که به داستان‌های افسانه‌ای درباره‌ی جادوگرها و نبرد قدیمی خوبی و بدی علاقه دارند.