رویای فریدا

برنده‌ی جایزه‌ی بهترین اثر در بخش ادبیات داستانی فیلادلفیا اینکوایرر، سال ۲۰۰۸
برنده‌ی جایزه‌ی بهترین اثر داستانی از نگاه منتقدین واشنگتن پست، سال ۲۰۰۸

چند روز قبل از مرگ فریدا کالو در سال 1954، وی در یادداشت‌های روزانه‌اش چنین نوشت: «امیدوارم رهایی لذت‌بخش باشد و هرگز بازنگردم.» فریدا در شش‌سالگی بیماری فلج اطفال گرفت و در طول عمرش بیماری و جراحات زیادی را تحمل کرد، به همین دلیل درد مزمن جسمی درون‌مایه‌ی هنر جادویی او بود.

اسلاونکا دراکولیچ در «تختخواب فریدا» زندگی خصوصی یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان زن را بررسی می‌کند و خاطرات فریدا را با توصیف نقاشی‌هایش به هم پیوند می‌دهد و ما را به تفکر در مورد ماهیت درد مزمن و ارتباط آن با خلاقیت دعوت می‌کند. ازآنجاکه زندگی غیرمعمول همواره جذابیت دارد، این تصویر مهیج از افکار کالو در آخرین ساعات زندگی‌اش که توسط نویسنده‌ای خلاق و پر از استعداد محض ترسیم شده است، خوانندگان داستان‌های ادبی و هنردوستان را به یک اندازه جذب می‌کند.
فریدا کالو کسی که شمایل ماندگار هنر معاصر جهان است، هنرمندی که آثارش بازتاب بی‌واسطه‌ی آشفتگی‌های درونی‌اش بودند، در زمانی زندگی‌اش پایان یافت که هنوز در اوج شهرت و محبوبیت هنری‌اش قرار داشت. دراکولیچ داستان را به‌گونه‌ای روایت می‌کند که ذهن خواننده متناوبا درحال سفری رفت‌وبرگشت بین زندگی غیرمعمول این هنرمند و تابلوهای نقاشی‌اش باشد.