لابیرنت

آیا کتابخوانی هست که شیفته‌ی کافکا و جهان آثارش نباشد یا کسی که تاثیر تکان‌دهنده‌ی نوشته‌های او را انکار کند؟ فرناندو آرابال «لابیرنت» را تحت تاثیر کافکا و در نکوداشت آثار او نوشته است. بنابراین یکی از کافکایی‌ترین نمایشنامه‌های ادبیات اسپانیا پیش روی شماست، از نویسنده‌ای که به قول بکت هوش عمیقا اسپانیایی‌اش در مدت زمان کوتاهی او را در صف مقدم نمایشنامه‌نویسان قرن بیستم جای داد. آرابال در این نمایشنامه خواننده را به‌همراه پنج شخصیتی که در آن حضور دارند به هزارتویی تکان‌دهنده می‌برد، سفری به جهان تردید‌ها و دست و پازدن در سردرگمی و نومیدی که وحشتی غریب به جان آدمی می‌ریزد. از این سبب بی‌دلیل نیست که او را اپیزورد نویسی شاخص می‌دانند که گونه‌ای منحصربه‌فرد از تئاتر وحشت یا ترس می‌دانند. صحنه‌ای که این نمایش در آن می‌گذرد هزارتویی بزرگ از ملافه‌هایی‌ست که روی بند رخت پهن شده‌اند و را‌هروهایی تودرتو را تشکیل داده‌اند که بیرون‌آمدن از این هزارتو ناممکن جلوه می‌کند. نمایشنامه پنج شخصیت اصلی دارد که هر هریک حکایتی دارند، اما بیش از هرچیز وضعیتی که در آن گرفتارند از اهمیت برخوردار است. «استبان» مردی است که قصد گریختن از این هزارتو (لابیرنت) را دارد اما به مرد نیمه‌جانی زنجیر شده است که کارش را دشوار کرده، در ادامه نیز آشنایی‌اش با دختر صاحب این لابیرنت، تقدیری دیگر را برای او رقم می‌زند. در این فضای منحصربه‌فرد ابزرور بیش از آنکه داستان اهمیت داشته باشد، شخصیت‌ها و موقعیت‌های‌شان دارای اهمیت است، چیزی که سرشت و سرنوشت آن‌ها را می‌سازد و فلسفه‌ی نومیدکننده‌ی زندگی‌شان برآن بنا شده است. جدا از متن جذاب این نمایش، مترجم گفت‌وگویی مفصل و خواندنی با فرناندو آرابال نیز انجام داده است، گفت‌وگویی که در حین ترجمه‌ی کتاب هم راهگشای او بوده و هم راهگشای خوانندگانی که این کتاب را می‌خوانند و یا دوست دارند با آرابال بیشتر آشنا شوند.