در جستجوی آن لغت تنها

بسیاری از شعرهای این کتاب پیش‌تر منتشر نشده‌اند و وارد دیگر کتاب‌های رویایی نشده‌اند. چراکه موضوعی در خود نداشتند، و خود موضوعِ خود بودند: شعرِ لغت، شعرِ لوگوس، لوگوسِ تنها! پس اینکه این‌شعرها توانسته‌اند اینجا کنار هم بیایند و کتاب بشوند، از تداومِ چیزی در شاعر، و از تداومِ او در چیزی، خبر می‌دهد. و او را به فکر می‌برَد که چرا آن «چیز»، هیچ‌وقت نامِ خودش را با وی نگفت. رویایی درباره‌ی آنچه که پیش از این ذکر شد این‌گونه می‌گوید: این فکرها را که می‌کنم بیشتر دلبسته‌ی این کتاب می‌شوم، کتابی که به عمر می‌مانَد، و مثل عمر غنیمت. الآن هم که به نسخه‌ی خطّی آن نگاه می‌کنم خطی از عمر ِرفته در آن می‌خوانم، که انگار کتاب در دست‌های من مثل من در دست‌های کتاب شده است، منی که زیرِ پای لغت له شد و ندانست.