به چه گویند فلسفه دین؟

فلسفه‌ی دین، برخلاف الهیات فلسفی، که کم‌وبیش متمایز است، معمولا خنثی و بی‌طرف نمی‌ماند، بلکه در ذیل یک سنت دینی آموزه‌های آن سنت را بررسی می‌کند و در پی پاسخ به این سؤال است که چگونه می‌توان آن‌ها را جداجدا یا در کنار هم به‌گونه‌ای فهمید که پشتوانه‌ای فلسفی برای اعتقادات مذهبی فراهم آورد.
نویسنده در این کتاب علاوه‌بر طرح و تبیین پرسش‌ها و مفاهیم کلیدیِ شش موضوع اصلی شامل: معنای زبان دین و مناقشات قرن بیستمیِ آن؛ سرشت الوهیت، اعم از قدرت و حکمت و فعل الهی؛ برهان‌های وجود خداوند؛ چالش‌های خداباوری، از قبیل مسئله‌ی شر، غیبت خدا، و تنوع ادیان؛ ایمان بی‌دلیل یا فرابرهانی؛ برهان‌های حیات پس از مرگ، اعم از رستاخیز یا تناسخ؛ آن‌ها را از منظر پنج دین زنده و بزرگ دنیا یعنی یهود، مسیحیت، اسلام، بودیسم و هندوئیسم بررسی می‌کند.
یکی از وجوه تمایز این اثر با آثار مشابه ارجاعات و استنادات متعدد نویسنده به منابع فلسفه‌ی اسلامی و فیلسوفان و متکلمان مسلمان است. بازخوانی سنت فلسفی و کلامی مسلمانان از منظر پرسش‌های جدیدِ مطرح‌شده در فلسفه‌ی دین کاری است که همچنان درخور بسط و پیگیری است.