در جستجوی زندگی (لذت های یک سفر شفابخش)،(باجعبه)

پذیرش این موضوع که ما مظلوم واقع نشده‌ایم و تبعیضی وجود ندارد که بتواند ما را تحت سلطه‌ی خود درآورد و هرچه هست آن چیزی است که خود با خویشتن کرده‌ایم، در نوع خود ما را دچار اضطرابی کشنده می‌کند چون با همه‌ی آموزه‌های ما از کودکی تا به امروز در تضاد است. پذیرفتن آنچه گفته شد دقیقا مانند کاری است که ابراهیم با بتان کرد، همه را شکست و تبر را بر دوش بت بزرگ نهاد. حالا ضمیر ناخودآگاه با قبول این باور، باید همه‌ی آنچه که روح ما را به‌واسطه‌ی آن به اسارت گرفته بشکند و تقصیر را نیز گردن همان بیاندازد. پس نقش قربانی که تا به امروز بازی کرده‌ایم چه می‌شود؟ مسلما واکنش ناخودآگاه ما به این موضوع، انکار و به‌سخره‌گرفتن آن است. چیزی در درون ما به ما می‌گوید مزخرف محض است و مجالس بحث و وعظشان پررونق باشد. شروع به مصداق آوردن می‌کند. و شاید بزرگ‌ترین چالش‌های روبه‌رویتان را یادآوری کند و سوالات شروع می‌شود. او خواهد پرسید آیا من خواسته‌ام که کسی اموالم را بالا بکشد؟ یا آیا من خواسته‌ام مادرم مریض شود؟ این سوالات و سوالتی مشابه همگی ذهن منطق‌گرای ما را به خود مشغول می‌کند و زیر تلی از سوالات بی‌پاسخ اصل موضوع را فراموش می‌کنیم. در اینجا باید دلایلی بیاوریم تا منطق ما آن را بپذیرد و تا حدی آن را قبول کند. بهترین راه، مواجهه‌ی علمی با این موضوع است. امروز دانشمندان و محققین تلاش‌های بی‌وقفه‌ای را در این زمینه انجام داده‌اند و به نتایج شگفت‌آوری نیز رسیده‌اند. با نگاه ساده و کوتاه می‌توانیم برخی مسائل پایه‌ای را دوباره مرور کنیم و گذری کنیم به دستاوردهای دنیای علم که امروز ثابت کرده است: ما خودمان بازیگر اصلی اتفاقات پیرامون‌مان هستیم و بر محیط‌مان تاثیر می‌گذاریم و تنها یک ناظر ساده نیستیم.