دموکراسی یا حقیقت (رساله ای جامعه شناختی در باب روشنفکری ایرانی)

کتاب پیش رو مسائل فکری و فرهنگی حول چشم‌انداز دموکراتیک از مدرنیته را در بر دارد.
در مقدمه‌ی کتاب این‌گونه می‌خوانیم:
پرسشگری جدی درباره‌ی معضل دموکراسی در ایران امری اساسی و کاری جدی برای روشنفکران ایرانی است. چرا بعد از بیش از یک قرن تجربه‌ی مدرنیته و وجود جنبش‌های اجتماعی و فکری در ایران، تازه امروز دموکراسی در سطح عمومی جامعه مقبولیت عام یافته است؟ آیا اشتیاق به زیستن در جامعه‌ای دموکراتیک با باورها و کردارهای ریشه‌داری که زبان و کنش سیاسی و فرهنگی ما را برساخته‌اند، هم‌خوانی دارد؟ به‌عنوان مثال برخی باورهای مورد قبول عامه عبارتند از: درافتادن به پندار توهم توطئه، خصومت مفرط فرهنگی با بیگانگان، دلبستگی عمیق به تجدید سنت‌های کهن، هویت‌زدگی و هراس از تفاوت‌ها، باورهای آشکار و پنهان به فرومایه‌بودن زنان و زن‌ستیزی در عمل، پندارهای فرهنگی و سیاسی فولکوریک نیز می‌تواند تحقق دموکراسی را مانع شوند. از نظر من دموکراسی فقط بینش یا شیوه‌های فکری و فرهنگی نیست. دموکراسی بیش از هر چیز واقعیتی جامعه‌شناختی است، آن‌چه دموکراسی را در جامعه محقق می‌سازد و در فرآیندی تاریخی آن را توسعه می‌دهد، نهادهای دموکراتیک هستند. بینش ضد دموکراتیک گروهی از شهروندان جامعه‌ای که نهادهای دموکراتیک قدرتمندی دارد چندان برای آن جامعه مشکل‌زا نخواهد بود. اما نگرش‌ها و باورهای فولکلوریک و خرافی و خشونت‌آمیز شهروندان جامعه‌ای مانند ایران که نهادهای دموکراتیک بسیار شکننده و ضعیفی دارد، مشکلات بسیاری برای تحقق دموکراسی به وجود می‌آورد و تأثیری مخرب بر زندگی عمومی می‌گذارد. جدی نگرفتن نهادهای دموکراتیک و توجه صرف به ایده‌های دنیای مدرن، خود دشواری بسیار مهمی در جهت استقرار و توسعه‌ی دموکراسی در ایران است.