سخن رمز دهان 1 (تئوری و نقد ادبی)

کتاب «سخن رمز دهان» در جلد نخست خود به پژوهش در رابطه هستی شناختی میان شعر و زبان پرداخته است. صحبت درباره زبان بسیار است و حتی گاهی رویکردهایی رادیکال را نسبت به آن می بینیم، اما فراموش نکنیم که بطور کلی رابطه شعر و زبان رابطه ای نیست که امروز تعریف شده باشد، بلکه از آغاز بوده و همچنان هم ادامه خواهد داشت.

همه ژانرهای ادبی (به فرض «قصه») چیزی خواندنی را در خود دارند، اما شعر ژانری است ذاتا خواندنی، یعنی برای خواندن ساخته می شود (همه نتایج دیگر از خواندن و با خواندن حاصل می گردد)

بخش خواندنی شعر، بخش ادبی آن است. ارتباط بین شعر و خواندن، یک ارتباط هستی شناختی است. همه نیروهای موجود و موثر در متن، صرف خواندنی تر کردن متن می شود.

شعر خواندنی ترین ژانر زبانی است. آن چه ذاتا خواندنی است موضوع ندارد، موضوع ژنریک شعر، خواندن است، خواندن زبان، خواندن کلمه، خواندن صداها و آواهای کلمه، خواندن تشکل صداها در تشکیل واحدهای زبان، خواندن برخورد واحدهای زبانی با هم، خواندن تغییرها و تبدیل های آن ها به یک دیگر.

خواندنی، یعنی این که زبان به نمایش خود بپردازد...