به بچه ها گفتن،از بچه ها شنیدن 2 (گفت و شنود با کودکان)

خنده‌دار بود. من همیشه برای بچه‌ها موعظه می‌کردم و درباره‌ی احترام‌گذاشتن به حقوق و عقاید و احساسات فردی داد سخن می‌دادم، اما عملا هرگاه بچه‌ها احساسات خود را ابراز می‌کردند، آنها را نادیده می‌گرفتم، با آنان بحث و مشاجره می‌کردم و پیام اصولی من این بود: «تو در مورد احساسات اشتباه می‌کنی، در عوض به من گوش کن.» روی تخت نشستم و سعی کردم همه چیز را به خاطر بیاورم. آیا آموزگاران من نیز با من این‌چنین کرده بودند؟ زمانی را به خاطر آوردم که به دلیل مردودشدن در ریاضیات ضربه خورده بودم و معلم ریاضی‌ام می‌خواست با حرفهایش به من قوت قلب بدهد: «لیز، چیز مهمی نیست که خودت را برایش نگران کنی. مسأله‌این نیست که تو در ریاضیات استعداد نداری. تو فقط خودت را دست کم گرفته‌ای. باید از حالا به بعد به خودت بقبولانی که می‌توانی. مشکل تو این است که رفتار و کردارت خوب نیست.»