واژه ها به دیدن من آمدند

محمدتقی جواهری گیلانی؛ مشهور به شمس لنگرودی، شاعر و پژوهشگر، در سال ۱۳۲۹ در محله‌ی آسید عبدالله لنگرود به دنیا آمد.
وی در خانواده‌ای مذهبی بزرگ شد. پدرش آیت‌الله جعفر شمس لنگرودی از روحانیان و امام‌‍جمعه‌ی لنگرود بود. این شاعر پرکار، دوره‌ی دبستان و دبیرستان را در لنگرود و دوره‌ی دانشگاه را در رشت گذراند.
لنگرودی سرودن شعر را از دهه‌ی ۱۳۵۰ آغاز کرد و نخستین دفتر شعرش با نام «رفتار تشنگی» در سال ۱۳۵۵ منتشر شد. وی پس از انتشار مجموعه‌های «خاکستر و بانو» و «جشن ناپیدا» در اواسط دهه‌ی ۱۳۶۰ به شهرت رسید.
در سال‌های پرتب‌وتاب دهه‌ی ۱۳۶۰ از او چهار مجموعه شعر منتشر ‌شد؛ سپس حدود 10‌سال را با سکوت در شعر ‌گذراند و سرانجام در سال ۱۳۷۹، مجموعه شعر «نت‌هایی برای بلبل چوبی» را به بازار کتاب عرضه کرد.
این شاعر در دهه‌ی ۱۳۸۰ «سال‌های سکوت و کم‌کاری» را جبران می‌کند؛ در این سال‌ها هشت مجموعه شعر از او منتشر ‌شد که برخی از آن‌ها عبارتند از: «پنجاه‌وسه ترانه عاشقانه»، «رسم‌کردن دست‌های تو» و «شب، نقاب عمومی است».

مجموعه شعر واژه‌ها به دیدن من آمدند، شامل هفتاد شعر از سروده‌های شمس لنگرودی است.