تاریخ چوگان در ایران و سرزمین های عربی

«چوگان» این زیباترین نماد ورزش های رزمی، بی گمان یکی از مهمترین مواد آموزشی بزرگزادگان در سراسر تاریخ ایران بوده که می بایست آنرا چون فرهنگی گریزناپذیر در کنار اخلاق و آیین ها و هنرهای گوناگون نزد استادان می آموختند.

کتاب «تاریخ چوگان» می کوشد تا ردپای این ورزش 2 هزار سالهء قانونمند ایرانی را از خاستگاهش در پیش از اسلام و از میان روایت های افسانه ای و تاریخی ساسانی دنبال کند و سرگذشت آنرا از خلال نوشته های تاریخی و متون ادبی روایت نماید که در مشرق زمین و امپراتوری بیزانس ریشه می دواند و سپس در سراسر قلمرو تمدن اسلامی شاخ و برگ می گستراند تا که پس از دوران صفویان در زادگاه خویش به خواب مرگ فرو می رود و قریب به 300 سال در ظلمات فراموشی باقی می ماند.

سرانجام در اواخر سدهء نوزدهم عده ای انگلیسی آنرا دوباره در ایران احیا می کنند و از آن زمان این ورزش باستانی افتان و خیزان به حیات خود ادامه داده است.