نبرد نوابغ:چه کسی جهان را روشن کرد؟

علی‌رغم اینکه تسلا دوره‌ی سختی را در زندگی‌اش می‌گذراند، موفق شد امتیاز اختراعی را ثبت کند که با استفاده از رابطه‌ی بین وجود گرما و فقدان آن، نیروی مغناطیسی به وجود می‌آورد یا این نیرو را از بین می‌برد. در دوره‌ی پر از ناامیدی که تسلا برای ادیسون کار می‌کرد، نکته‌ای را آموخت که باعث شد فکر ساخت این موتور به ذهنش برسد. همه در شرکت ادیسون الکتریک از ماجرای سال 1884 با خبر بودند. در آن سال، آزمایشی با استفاده از زغال‌سنگ برای تولید گرما و برق انجام شد که طی آن زغال سنگ بیش از حد گرم شد و نهایتا به تولید گازی انجامید که آتش گرفت و انفجار قدرتمند آن، پنجره‌های آزمایشگاه را ترکاند. تسلا با شنیدن روایت‌های مختلف این ماجرا، مجذوب جنبه‌ی علمی این سانحه شد. می‌دانست که گرما جاذبه‌ی مغناطیسی را از بین می‌برد و بالعکس، با خنک شدن، نیروی مغناطیسی دوباره برمی‌گردد و به محض تماس دوباره با گرما، محو می‌شود. پس به این نتیجه رسید که اگر این الگوی متناوب مهار و حفظ شود، حرکتی دائمی ایجاد می‌شود، و نتیجه‌ی نهایی یک موتور نسبتا کارآمد است. برای همین، در حال عرق ریختن و کندن گودال برای وسترن یونیون، موتور ترمومغناطیسی‌اش را اختراع و سپس امتیازش را به نام خود ثبت کرد. این اتفاق یادآور تولد معجزه‌گونه‌اش در آن طوفان شدید بود؛ ظاهرا خوبی و بدی همیشه برای تسلا در هم آمیخته بود. این مسئله درباره‌ی گودال کندنش هم صدق می‌کرد. تسلا درباره‌ی موتور ترمومغناطیسی به سرکارگرش توضیح داده بود و او هم به نوبه‌ی خود درباره‌ی این اختراع به سرپرست وسترن یونیون، آلفرد اس. براون، اطلاع داد. براون که قبلا در سر مقاله‌ی الکتریکال ریویو مطلبی راجع به تسلا خوانده بود تصمیم گرفت حتما با دانشمند نابغه‌ای ملاقات کند که با کندن گودال داشت نبوغش را تلف می‌کرد.