زندگینامه فلسفی من

مهم است که علم به عنوان شناخت متقن و دارای اعتبار عام و آگاه به روش‌‏های خود، به بالاترین حد خلوص رسانده شود و نتایج آن نیز به همین عنوان دریافت گردد. در عین حال، همچنین مهم است که تفکر فلسفی نیز که هرگز تضادی با علم ندارد و همیشه با آن متفق است و اَبَر علم نیست، بلکه تفکری است با هدف‌‏هایی از بیخ‌و‌بن متفاوت، به همان حد از خلوص برسد. مسئولیت خطیری که در قبال خلوص علم بر عهدۀ من است به هیچ‌وجه از کیفیت خطیر آن قسم تفکر فلسفی که مرا به خود می‏‌آورد، جدایی‌پذیر نیست.
در سراسر زندگی، خاطر من پیوسته به دو چیز مشغول بوده است: [نخست] علاقۀ دائم به علوم و اصرار بر [ضرورت] نگرشی اساسا علمی در هر کسی که ادعای فیلسوف بودن دارد و تصدیق به بزرگی و بایستگی علوم؛ [و دوم] علاقه به فلسفه‌ورزی و اصرار بر [ضرورت] نوعی تفکر دگرگون کننده اما بدون نتایج عینی و واقعی و تصدیق به وابستگی معنای علوم (نه صحت و دقت آن) به فلسفه.
نتیجه این بود که می‌‏کوشیدم هم در برابر بسیاری از نمایندگان علوم بایستم که فلسفه را خوار می‌‏داشتند، و هم در برابر شیوه‌‏های غیرعقلانی فلسفه‌ورزی.