مردی با لباس قهوه ای

با دلداری دادن به خود سعی در دور کردن وحشتی که سراپای وجودم را گرفته بود، کمی به خودم مسلط شدم و بعد بسرعت از پله‌ها بالا رفتم. برای پیدا کردن اتاقی که در آن قتل اتفاق افتاده بود، با هیچ مشکلی روبه‌رو نشدم. معلوم بود روزی که جسد کشف شده، باران سنگینی باریده و چون رد کفشهای بزرگ گِلی بر روی کف لخت و بدون فرش اتاق در همه‌جا دیده می‌شد، نمی‌توانستم بفهمم جای پای قاتل نیز از روز قبل در آنجا مانده یا نه. اگر ردپایی هم از او مانده باشد، احتمالا پلیس چیزی در این مورد نمی‌گفت. از طرفی، وقتی در این‌باره، بیشتر فکر می‌کردم، وجود ردپای قاتل را غیرمحتمل دانستم، چون هوا در زمان وقوع حادثه صاف و زمین خشک بود.