دانه

دانــه، نوشــته‌ی کریـل لوئیـس، داسـتان پسـری اسـت بـه نـام مارتـی. او چیـز زیـادی نـدارد، برخلـاف مـادرش، کــه همه‌چیــز دارد، مــادرش یـک آشـغال‌جمع‌کن اســت و هیچـی را دور نمی‌انـدازد. اشــتباه نکنیـد، مـادرش مجموعــه‌دار یا کلکسیونر نیست که وســایل جالــب و ارزشــمند را نگــه دارد؛ نــه، برعکــس دقیقــا ذخیره‌سازی یــا اختلال احتکار دارد. ایـن اختلال یــک الگـوی رفتـاری اسـت مربـوط بــه احسـاس تملـک بیمارگونــه و عــدم‌توانایـــی یــا عـــدم‌تمایــل بـــه دورانداختــن تمــام چیزهایــی کـــه در خانــه جمــع کرده‌اند. ایـــن اختلال مشکلات زیــادی بـرای فـرد، خانـواده و نزدیکانــش ایجـاد می‌کند.
بــرای همیــن، زندگــی در خانــه بــرای مارتــی خیلـی سـخت اســت. امــا او پناهگاهـی در زمیــن و کلبـه‌ی پدربزرگــش بــرای خـودش پیــدا می‌کنـد. کتـاب اینطــوری آغـاز می‌شـود: تولـد مارتی اسـت و بابابزرگـش یــک دانــه بـه او هدیـــه می‌دهــد.
چشــمش بــرق می‌زنــد و می‌گویــد: «می‌دانـــی، هــر دانــه‌ای جادویــی در خـــود دارد. هیــچ‌وقـــت نمی‌دانـــی چـــه معجزه‌هایـــی تـــوی هــر دانــه پیـــدا می‌شــود.» مارتــی خبــر نـدارد، امـا پدربزرگـش نقشه‌ای برایـش در سـر دارد؛ او می‌خواهـد مارتـی یـک کـدوی غول‌پیکـر و عظیم‌الجثـه بـکارد، کـدو را بـزرگ بـزرگ کنـد، قایقـی بسـازند، دوتایـی سـوارش شـوند و تـا پاریـس برونـد.