اگر فریدا بود،چه می کرد؟

اگر فریدا می خواست قدرت درونش را بیابد، چه می کرد؟ فریدا به خوبی می دانست که زندگی برایش خواب خوبی ندیده و او هم باید این را می پذیرفت- که پذیرفت. اگر شما هم مثل فریدا در جست و جوی یافتن قدرت درونی خود هستید… یک خروجی خلاقانه پیدا کنید. خروجی احساسات فریدا بوم نقاشی بود. جایی که او تلخ ترین احساساتش، حتی آنهایی را که نمی توانست به زبان بیاورد، نشان می داد. اگر اهل نقاشی نیستید یا خود را خلاق نمی دانید، می توانید از فریدا به روش دیگری یاد بگیرید و احساساتتان را در قالب نامه- یا ایمیل و پیامک- برای دوستان و خانواده تان بنویسید یا آنها را در یک دفتر خاطرات شرح دهید. خوش باشید. فریدا کالو علی رغم بیماری هایش عاشق جشن و مهمانی، پایکوبی و نوشیدن بود که کمک می کرد در سخت ترین لحظاتش قوی بماند. او نوشیدنی های محلی زادگاهش را دوست داشت. البته زیاده روی هرگز خوب نیست، اما اگر می خواهید کمی حالتان بهتر شود، ممکن است این راه حل ها جواب بدهند. آسیب پذیر باشید. نگاهی به آثار هنری فریدا و صداقتی که در آنها موج می زند بیندازید، خواهید دید که او هرگز از آسیب پذیری فرار نکرد. این ویژگی اش همچنین در نامه های شخصی و دفتر خاطراتش مشهود است، به خصوص نوشته های سه سال آخر زندگی اش که در آنها دردی را که تقریبا تمام ساعات روز گریبان گیرش بود ثبت می کرد. شاید این دقیقا همان چیزی بود که به او کمک می کرد قدرتش را حفظ کند. گویا با اعتراف به آسیب پذیری خود- چه روی بوم نقاشی و چه برای نزدیکانش- می توانست خودش را جمع کند و تمام قد بایستد.