کیمیاگران صحنه (آزمایشگاه های تئاتر در اروپا)
(تاریخ آزمایشگاه نمایش اروپا،قرن 20م)
موجود
ناشر | قطره |
---|---|
مولف | میرلا شینو |
مترجم | یدالله آقاعباسی |
قطع | رقعی |
نوع جلد | شمیز |
تعداد صفحات | 360 |
شابک | 9786223080616 |
تاریخ ورود | 1402/06/21 |
نوبت چاپ | 1 |
سال چاپ | 1402 |
وزن (گرم) | 382 |
کد کالا | 126528 |
قیمت پشت جلد | 2,650,000﷼ |
قیمت برای شما
2,650,000﷼
برای خرید وارد شوید
درباره کتاب
در کتاب کیمیاگران صحنه، میرلا شینو در پیشگفتار دقیق خود به نوآوری تئاتر اروپا در سده بیستم میلادی اشاره میکند که فضایی بین هنر و زندگی، بین انسان و صنعت را نشانه گرفته بود. آزمایشگاههای تئاتری از همان آغاز چیزهایی متناقض بودند.
شینو تاکید دارد که اصطلاح آزمایشگاه تئاتر، نام مرجع یا الگویی برای پیروی نیست. بیشتر دلالت بر نوعی رادار درونی دارد، بهنوعی جهتیابی ذهنی گرایش دارد که به یک میزان برای خود فرد و برای دیگران مهم است و ممکن است مسیرهای بسیار متفاوتی را نشان دهد.
میرلا شینو پروفسور پرفورمنس و پژوهشگر هنرهای نمایشی از دانشگاه روما است. او در این اثرِ پژوهشی ارزشمند، سعی میکند بهدقت تجربه کیمیاگران صحنه در آزمایشگاههای تئاتر را وابکاود و این پیشنهاد قرن بیستمی را برای خوانندگان امروز و علاقهمندان به تئاتر زنده نگه دارد.
کتاب در پنج بخش که حاوی مباحث روشنگرانهای پیرامون تئاتر آزمایشگاهیست، تنظیم شده است. با مطالعه بخشها و زیرفصلهای آن بهطور کامل و دقیق با روشها و پیشنهادهای اجرایی آشنا میشویم.
کتاب با نتیجهگیری به اتمام میرسد: نتیجه نخست، دوم و سوم. و میرلا در انتهای کتاب میگوید "با این ترتیب بحث به نتیجه نرسید". چرا که او معتقد است "نتیجه یعنی چه؟"، ما فقط پس از هر مرحله از بحث میتوانیم در مسائل و قلمروهای غیرقابل پیشبینی جستوجو کنیم...
شینو تاکید دارد که اصطلاح آزمایشگاه تئاتر، نام مرجع یا الگویی برای پیروی نیست. بیشتر دلالت بر نوعی رادار درونی دارد، بهنوعی جهتیابی ذهنی گرایش دارد که به یک میزان برای خود فرد و برای دیگران مهم است و ممکن است مسیرهای بسیار متفاوتی را نشان دهد.
میرلا شینو پروفسور پرفورمنس و پژوهشگر هنرهای نمایشی از دانشگاه روما است. او در این اثرِ پژوهشی ارزشمند، سعی میکند بهدقت تجربه کیمیاگران صحنه در آزمایشگاههای تئاتر را وابکاود و این پیشنهاد قرن بیستمی را برای خوانندگان امروز و علاقهمندان به تئاتر زنده نگه دارد.
کتاب در پنج بخش که حاوی مباحث روشنگرانهای پیرامون تئاتر آزمایشگاهیست، تنظیم شده است. با مطالعه بخشها و زیرفصلهای آن بهطور کامل و دقیق با روشها و پیشنهادهای اجرایی آشنا میشویم.
کتاب با نتیجهگیری به اتمام میرسد: نتیجه نخست، دوم و سوم. و میرلا در انتهای کتاب میگوید "با این ترتیب بحث به نتیجه نرسید". چرا که او معتقد است "نتیجه یعنی چه؟"، ما فقط پس از هر مرحله از بحث میتوانیم در مسائل و قلمروهای غیرقابل پیشبینی جستوجو کنیم...
بخشی از کتاب
پیشگامان در هر حوزهو رشتهای راه میگشایند و رهروان را طریق مینمایند. استادان بزرگ تئاتر نیز درختِ تناور این هنر را مراقباناند تا دیگران به میوهها برسند. این کیمیاگران زحمتِ خود میدارند و راحت ما هدف آنهاست.
کتاب کیمیاگرانِ صحنه یکبار دیگر نشان میدهد که تئاتر صرفا جمع شدنِ چند نفر و آماده کردن کاری برای اجرا نیست و وجوه دیگری نیز دارد که بسا از رویدادِ شگفتانگیز و سرگرمیساز، کارسازترند. هرچند این رویداد بهتنهایی نیز انسانساز است.
کتاب میگوید تاریخ تئاترِ قرن بیستم فقط تاریخ اجراها نیست، کافی است که عنوان هر کتاب تاریخی را با گزارشهای آن دوره مقایسه کنیم تا ببینیم تاریخنگاران چه بخش بزرگی از این کوهِ یخ را نادیده گرفتهاند. آپیا، فوکس، استانیسلاوسکی، راینهارت، میرهولد، کوپو، اینها هنرمندانی هستند که با کارها و بوطیقاهای خود، که صرفا نمیتوان آنها را به یک یا چند اجرا محدود کرد، تبدیل به تاریخ تئاتر قرن بیستم شدهاند.
چه چیزی در این آزمایشگاهها آماجِ جستجوست؟ بهیک کلام: پرورشِ انسان. اینکه بداند کیست، کجاست، و آمدن و رفتن او را چه غایت و منظوری است. اینکه بداند تواناست و بتواند تواناییهای خود را گسترش دهد. که بداند بیعشق و خرد، علفهرزی است در دستهای بادِ بنیانکن.
شینو درنهایت با تأکید بر بعدِ پژوهشی و آزمایشگاهی کار مینویسد این بُعد به تئاتر کاربرد و هدفی نو بخشیده و آن را قادر ساخته که بهمثابه جایی برای رشد درونی یا سیاسی، محلی برای تعالی، و یا صرفا محلی برای بیان شرافتِ اخلاقی و جنسیتی و ارزشی برای فردِ کنندهیکار دیده شود.
کتاب کیمیاگرانِ صحنه یکبار دیگر نشان میدهد که تئاتر صرفا جمع شدنِ چند نفر و آماده کردن کاری برای اجرا نیست و وجوه دیگری نیز دارد که بسا از رویدادِ شگفتانگیز و سرگرمیساز، کارسازترند. هرچند این رویداد بهتنهایی نیز انسانساز است.
کتاب میگوید تاریخ تئاترِ قرن بیستم فقط تاریخ اجراها نیست، کافی است که عنوان هر کتاب تاریخی را با گزارشهای آن دوره مقایسه کنیم تا ببینیم تاریخنگاران چه بخش بزرگی از این کوهِ یخ را نادیده گرفتهاند. آپیا، فوکس، استانیسلاوسکی، راینهارت، میرهولد، کوپو، اینها هنرمندانی هستند که با کارها و بوطیقاهای خود، که صرفا نمیتوان آنها را به یک یا چند اجرا محدود کرد، تبدیل به تاریخ تئاتر قرن بیستم شدهاند.
چه چیزی در این آزمایشگاهها آماجِ جستجوست؟ بهیک کلام: پرورشِ انسان. اینکه بداند کیست، کجاست، و آمدن و رفتن او را چه غایت و منظوری است. اینکه بداند تواناست و بتواند تواناییهای خود را گسترش دهد. که بداند بیعشق و خرد، علفهرزی است در دستهای بادِ بنیانکن.
شینو درنهایت با تأکید بر بعدِ پژوهشی و آزمایشگاهی کار مینویسد این بُعد به تئاتر کاربرد و هدفی نو بخشیده و آن را قادر ساخته که بهمثابه جایی برای رشد درونی یا سیاسی، محلی برای تعالی، و یا صرفا محلی برای بیان شرافتِ اخلاقی و جنسیتی و ارزشی برای فردِ کنندهیکار دیده شود.
نظرات
هیچ دیدگاهی برای این کالا نوشته نشده است.
کالا مرتبط
موارد بیشتر