سپیدوی قرمز (اتاق شخصیت)

اسپیدوی قرمز هجویه‌ای درباره‌ی افسانه‌ی «رؤیای امریکایی» و امکانات برابر برای رقابت است. ری شناگری است که درست پیش‌از مسابقه‌های انتخابی المپیک، در آستانه‌ی افشای مسئله‌ی دوپینگش ایستاده ‌است اما این امر فقط زندگی او را متأثر نمی‌کند. اگر ری برنده شود، همه برنده می‌شوند. هجو ماجرا اینجاست که به باور او، از نظر علمی، بدنش از ابتدا و ژنتیکی محکوم است به باختن و برای شرکت در رقابتی عادلانه و رسیدن به خوش‌بختی، انگار چاره‌ای ندارد جز دستکاری مرزهای اخلاقی.
به این شکل بدن ری به ابزاری برای انتفاع و تحقق خوش‌بختی خود و دیگران تبدیل شده‌ است و از همین روست که امر اخلاقی به موقعیت‌های فردی منوط و تأویل‌پذیر می‌شود. آن که دیگری را در زندگی شخصی و در دایره‌ی روابط انسانی‌اش نقد اخلاقی می‌کند، درست در جایی به توجیه امر غیراخلاقی می‌پردازد که می‌داند، منفعت شخصی‌اش با پذیرش امر اخلاقی به مخاطره می‌افتد.
لوکاس نیث، نمایشنامه‌نویس امریکایی، با خلق موقعیت‌های متعارض در روابط انسانی، مواجهه نسبی با امر اخلاقی را به چالش می‌کشد. او در موقعیت‌های مدرن روابط انسانی، موشکافانه می‌کاود و با بازنمایی و بازسازی آن، خواننده و مخاطب اثر خود را با سؤال‌هایی تنها می‌گذارد که پاسخ به آن‌ها، به بازاندیشی و مداقه در ساختارهای کلان موجود و مبانی نظری و فکری علوم انسانی نیاز دارد.

«لوکاس نیث» نمایشنامه‌نویس امریکایی متولد 1979(ارلندوی ایالت فلوریدا)، در ابتدا برای تحصیل در رشته‌های مرتبط با علوم پزشکی به نیویورک رفت، ولی خیلی زود تغییر مسیر داد و در دانشگاه نیویرک، ادبیات نمایشی خواند. نیث که امروز نامی پرآوازه و بسیار خوانده و دیده‌شده در تئاتر ایالات متحده است، در سال‌های فعالیتش عموم جوایز مهم حوزه‌ی تئاتر را به دست آورده و نمایشنامه‌هایش در سرتاسر جهان بارها و بارها اجرا شده‌اند.
نسل جوان و تقابلش با نسل‌ýهای پیشین، مناسبات اخلاقی فروریخته و منفعت‌طلبی و زیاده‌خواهی رشدیافته و بی‌مهارِ جامعه‌ی آمریکایی، همواره در آثار نیث نمود داشته و دارند. طنزِ سیاه و نیش‌دار نوشته‌های این نمایشنامه‌نویس، در کنار سیری که در تاریخ و وقایع از دیروز تا امروز طی می‌کند، به نوشته‌های او شوخ‌وشنگی خاصی داده که به طبع عموم خوانندگان خوش می‌آید.