خاکستر گرم

شاندور مارائی، نویسنده‌ی برجسته‌ی مجارستانی قرن بیسـتم، از خلاق‌تـرین رمان‌نویسان کشورش است. در دهه‌ی اول قرن بیست‌ویکم، گرچه خودش درگذشته بود، رمانش، خاکستر گرم، به زبان‌های بسیاری ترجمه شد و او به شهرت جهانی دست یافت. مارائی در خاکستر گرم، فراتر از یک مثلث عشقی می‌رود و با کاوش درباره‌ی وسواس ذهنی، تنهایی انسان، غم، دوستی و خیانت و اصالت راستین به رمانش ابعاد فلسفی و روان‌شناختی می‌بخشد که یادآور میلان کوندرا و نویسندگان هم‌نسل اوست. ژنرال سالخورده که پسر افسر فرمانده‌ی گارد است، در یک قصر بسته همراه دایه‌ی نودویک‌ساله‌ی خود «نی نی» زندگی یکنواختی را می‌گذراند. او با دریافت نامه‌ای متوجّه می‌شود که «کنراد»، دوست مجارستانی وی، بعد از چهل‌ویک سال دوری، به مهمانخانه‌ی «وایت ایگل» آمده است...