عشق با صدای بلند (گزینه اشعار نزار قبانی)

نزارقبانی شاعر بزرگ عرب در مجموع به‌عنوان شاعر عشق و زن شناخته شده است، اما بسیاری از اشعار این سخن‌سرای بزرگ رودررویی با ستمی است که بر مردم ستم‌دیده‌ی فلسطین می‌رود. در این مجموعه هر دو دسته از این اشعار گزینش شده‌اند.
او نخستین مجموعه‌ی شعری خود را با نام «آن زن سبزه به من گفت» در 1944 در تیراژ 300 نسخه چاپ کرد. در این مجموعه این شاعر بیست‌ویک‌ساله‌ی سوری به‌صورت غیرمنتظره‌ای به جنگ با سنت و تابوهای عرب درباره‌ی زن برخاسته بود. او چون عموی خود ابوخلیل قبانی (1836-1902) شاعر و نمایشنامه‌نویس و کارگردان جنجالی که از ترس کینه و حملات سنت‌پرستان مجبور به ترک سوریه شده بود، با چاپ این کتاب جنجالی به پا کرد. در ماه مارس 1946 مجله‌ی مصری الرساله، یادداشتی به قلم شیخ علی طنطاوی درباره‌ی این کتاب نوشت:
«اخیرا در دمشق کتاب کوچکی چاپ شده است که جلد قشنگ و ظریفی دارد و کاغذی زرورق دور آن پیچیده‌اند، از آن کاغذهایی که در مجالس عروسی دور جعبه‌های شکلات می‌پیچند. نوار قرمزی نیز دور آن بسته‌اند نظیر نوارهایی که فرانسویان در اوایل اشغال دمشق مقرر کرده بودند که زنان بدکاره بر کمر خود ببندند تا شناخته شوند. در این کتاب سخنانی به نام شعر چاپ شده است…» حمله‌ی اصلی بر این کتاب نه به‌خاطر نوآوری در فرم شعری بلکه بی‌پروایی شاعر در شکستن تابوهای سنتی درباره‌ی زن بود. این مجموعه با وجود تمامی هجوم‌ها و دشمنی‌ها به‌سرعت به میان مردم به‌ویژه جوانان رفت و نام نزار را به‌عنوان شاعری جنجالی و شجاع سر زبان‌ها انداخت.