آخرین بچه های زمین 1 (حمله ی زامبی ها)

تقریبا کل راه تا خانه‌ی کوئینت را آرام می‌خزم و فقط از حیاط‌های پشتی عبور می‌کنم. ولی بعد از آن به خیابان اوک برمی‌خورم. آنجا پر از زامبی است. تصمیم می‌گیرم از روی حصار بپرم و از عرض زمین فوتبال کنار خانه‌ی کوئینت بروم. معمولا از زمین‌های بزرگ روباز این شکلی دوری می‌کنم چون تله‌ی مرگ هستند. ولی سال‌ها طول می کشد تا دور بزنم و راستش من هم برای دیدن بهترین رفیقم خیلی هیجان‌زده‌ام. هرچند هنوز به نیمه‌ی زمین فوتبال نرسیده‌ام که می‌فهمم اشتباه کرده‌ام. چون هنوز به وسط زمین فوتبال نرسیده‌ام که به یک بولدوزر برمی‌خورم. بولدوزرها واقعا هیولاهای بزرگی هستند. چون بولدوزرها هیچ‌وقت از همان اول آدم نبودند، وقتی نابودشان می‌کنم حس بدی ندارم. فقط به خودم می‌گویم که من قاتل هیولا هستم. چون هستم و این فوق‌العاده‌ست!