عشق لرزه

اریک امانوئل اشمیت در «عشق‌لرزه» همچون همیشه دست روی پیچیده‌ترین جنبه‌های حیات آدمی می‌گذارد. در اینجا اشمیت روی روابط عاطفی بین زن و مرد متمرکز شده است و به مسئله‌ی تغییر در این روابط می‌پردازد. چرا عشق مستعد آن است که به واسطه‌ی تغییر ناگهانی احساسات افراد، در اندک زمانی جای خود را به نفرت بدهد؟ اشمیت در این نمایشنامه‌ی فوق‌العاده جذاب به ما نشان می‌دهد که چگونه وقتی کاخ آرزوهای انسان فرو می‌ریزد؛ تنها زندگی او نیست که تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد، بلکه اطرافیان نیز از تبعاتش بی‌نصیب نمی‌مانند. به‌این‌ترتیب در «عشق‌لرزه» اشمیت از تغییر احساسی سخن گفته است که همه‌ی ما در طول زندگی، ممکن است آن را تجربه کرده باشیم. همین ویژگی نمایشنامه‌های اشمیت به‌واسطه‌ی پرداختن به مضامین انسانی و نزدیک‌شدن به خواست‌ها و نیازهای درونی انسان، آن‌ها را به آثاری فارغ از زمان و مکان بدل ساخته است و این کیفیت جهان‌شمول از جذابیت‌های مهم آثار اوست که در اینجا به‌واسطه‌ی مایه‌های عاشقانه‌ی داستان پرکشش‌تر نیز شده است. دیان، به لحاظ اجتماعی و شغلی زنی موفق است، اما در جلب عشق ریچارد چندان موفق نیست. دیان در برابر بی‌توجهی‌های ریچارد به‌جای آنکه پرده از عشق خود برداشته و خالصانه آن را ابراز کند. رفتاری غرورآمیز را در پیش می‌گیرد. سرپوش‌گذاشتن بر عشق و مهار آن احساسات با کنش‌هایی مغایر با حقیقت، زلزله‌ای در احساسات درونی او به وجود می‌آورد که ناشی از عشق است؛ اما منجر به تنفر می‌شود. خود او برای تحقیر ریچارد پای زنی خیابانی را وسط می‌کشد. زنی خیابانی که عاشق شعر است و به‌دنبال عشق حقیقی و درست می‌گردد. فقر و بیچارگی بر زندگی این زن سایه انداخته و آن را برایش دشوار کرده؛ اما صداقت و انسانیت گوهری‌ست که عشق درآن زاده می‌شود و این داستان جذاب را به‌شکلی غیرمنتظره پیش می‌برد.