دیدار اتفاقی با دوست خیالی (و 8 جستار دیگر از آدام گاپنیک)

نویسنده: آدام گاپنیک
197,000
برای خرید وارد شوید
مشخصات
تعداد صفحات 224
شابک 9786226194419
تاریخ ورود 1399/10/14
نوبت چاپ 12
سال چاپ 1402
وزن (گرم) 177
قیمت پشت جلد 197,000 تومان
کد کالا 99055
مشاهده بیشتر
درباره کتاب
کتاب «دیدار اتفاقی با دوست خیالی» دومین کتاب از مجموعه‌ی جدید جستار روایی نشر اطراف است. مجموعه‌ای که قرار است جستارهای نویسندگان بزرگ این عرصه‌ی ادبی را در قالب کتاب‌هایی مستقل با تعداد صفحات بیشتر در قطع و صورت‌بندی تازه پیش چشم خوانندگان بگذارد. «نقشه‌هایی برای گم شدن» اولین کتاب این مجموعه بود که با استقبال خوب مخاطبان در مدت کوتاهی به چاپ ششم رسید. کتاب مجموعه‌ای‌ست از نُه جستار آدام گاپنیک. این جستارها گرچه دامنه‌ی موضوعی وسیعی دارند اما مضمون همه‌ی آن‌ها حال‌وهوای زندگی مدرن و خوشی‌ها و ناخوشی‌های همراه آن است؛ مضمونی که مثل نخ تسبیح همه‌ی این جستارها را به هم وصل می‌کند. نگاه نو و غافل‌گیرکننده‌، مطالعات فراوان در حوزه‌ی تاریخ هنر و لحن قصه‌گو و گاهی شوخ‌وشنگ نویسنده باعث شده تجربه‌های روزمره‌و گاهی پیش‌پاافتاده‌از زندگی معاصرِ انسان شهری دست‌مایه‌ی پرداختن گاپنیک به مفاهیم کلی‌تر و جهانی‌تر‌شود. گاپنیک در جستارهای این کتاب به حوزه‌های گوناگون سرک می‌کشد و هرچیز کوچک و بزرگی را بهانه می‌کند تا خواننده را به گشت‌وگذاری فکری ببرد. جستارهایش شرح احوال و حکایت ما هستند... آدام گاپنیک، جستارنویس آمریکایی را خیلی‌ها با جستارهایی که برای نیویورکر نوشته می‌شناسند. نگاه متفاوت و پردازش هوشمندانه‌ی مضمون‌های متنوعی که سراغ آن‌ها رفته، جوایز متعددی نصیبش کرده است. جستارهای او علاوه‌بر نیویورکر در سه کتاب «از پاریس به ماه»، «از دریچه‌ی بچه‌ها» (درباره‌ی زندگی در نیویورک و مصائب بچه‌داری) و «اول، میزِ غذا» (درباره‌ی غذا، آشپزی و رستوران) منتشر شده‌اند. کیوان سررشته دانش‌آموخته‌ی تئاتر در دانشگاه تهران است و نمایشنامه‌هایی مثل «آپارتـ/مان»، «من شاه ریچارد بودم» و «ابر صورتی» را نوشته است. فعالیت او در زمینه‌ی ترجمه‌ی ادبی از سال ۱۳۹۴ و با حضور در بخش ترجمه‌ی مجله‌ی همشهری داستان جدی‌تر شد. از کیوان سررشته پیش از این دو کتاب در نشر اطراف منتشر شده است: «اگر به خودم برگردم» از مجموعه‌ی جستار روایی و «اتاق کار»، یازده روایت از عشق تعلیق و گیره‌های کاغذ.
بخشی از کتاب
اگر قطار، خیابان‌هایمان را پرازدحام کرد، تلگراف آن ازدحام را به ذهن‌هایمان آورد. تلگراف چیزی به جهان اضافه کرد که تا امروز با ما مانده: نوع کاملا جدیدی از ارتباطات که در آن پیام تا وقتی به مخاطب نرسیده، ارتباط ناقص است. نامه گرچه ممکن است پاسخی بطلبد، اما به خودی خود کامل است. نه پولُس حواری و نه هورس والپول هیچ وقت مرقومه‌شان را با این جمله تمام نکرده‌اند که «بهم زنگ بزن بیشتر درباره‌ش حرف بزنیم.» در مقابل، طبیعت تلگراف این ا‌ست که نسخه‌ی حداقلی از چیزی دیگر باشد؛ مکاتبه‌ای که بیشتر از بستن یک موضوع، درهایی جدید باز می‌کند. تمام ابزارهایی که حاصل تکامل تلگراف‌اند هم همین خصیصه را دارند. ایمیل‌ها با پیشنهاد گفتگوی تلفنی تمام می‌شوند («به هر حال، بیا زود همدیگه رو ببینیم / با هم حرف بزنیم»)، فکس‌ها با درخواست ایمیل همراه‌اند و پیام‌های پیغام‌گیر تلفن با درخواست فکس. ابزارهای ارتباطِ همیشه معلق.
نظرات کاربران
افزودن نظر

هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده است