یک روز قشنگ بارانی (پنج داستان کوتاه)

اگر دنبال داستان‌های کوتاهی باشید که علاوه‌بر ارزش‌های ادبی، حرف‌هایی هم برای گفتن داشته باشند، «یک روز قشنگ بارانی» نوشته‌ی اریک امانوئل اشمیت پیشنهاد مناسبی برای شماست. استفاده از داستان یا نمایشنامه به‌عنوان بستری برای بیان اندیشه و نظر نویسنده، در میان اندیشمندان فرانسوی سنتی دیرپا محسوب می‌شود. اریک امانوئل اشمیت هم متفکر و فیلسوفی‌ست که با چنین رویکردی آثار داستانی و نمایشی بسیاری نوشته است. پنج داستان کوتاهِ «یک روز قشنگ بارانی»، «غریبه»، «اُدت معمولی»، «تقلبی» و «زیباترین کتاب دنیا» که در این مجموعه گرد هم آمده‌اند، این ویژگی مهم آثار اریک امانوئل اشمیت را به‌خوبی نمایندگی می‌کنند. در این داستان‌ها که زنان شخصیت‌های محوری آن‌ها را تشکیل می‌دهند، اشمیت از زبانی روان و بدون پیچیدگی بهره برده است. موقعیت‌هایی که شخصیت‌ها در آن درگیرند، شاید ساده به نظر برسد اما در حقیقت متضمن رمزورازهایی‌ست که هرکس به‌شکلی می‌تواند با آن‌ها درگیر باشد و در همین رهگذر نیز معنا و مفهوم زندگی خود را جست‌وجو می‌کند. اشمیت در هر یک از این داستان‌ها به‌شکلی به مخاطب نشان می‌دهد که چگونه ساده‌ترین اتفاقات زندگی می‌توانند به محملی برای جست‌وجوی حقیقت معنای آن بدل شوند و چه‌بسا آنچه به هستی آدمی معنا می‌دهد چیزی جز همین جست‌وجو نیست. زنان داستان «یک روز قشنگ بارانی» نیز از همین زاویه به هستی نگریسته و در تلاشند بر ناامیدی‌های‌شان غلبه کنند. اشمیت در خلق حال‌وهوای زنانه‌ی این داستان‌ها بسیار موفق است و یکی از جذابیت‌های کتاب حاضر نیز پرداخت روان‌شناسانه‌ی نویسنده از زنانی‌ست که در داستان‌هایش حضور دارند. زنان این قصه‌ها، به طیف‌های مختلفی تعلق دارند، از زنان خانه‌دار معمولی گرفته تا زنان فعال در اجتماع و یا زنان مبارز سیاسی که در گولاگ محبوسند که هیچ امیدی به رهایی و دیدن فرزندانشان ندارند، اما دست به دست هم می‌دهند تا زیباترین کتاب دنیا را روی کاغذهای سیگار برای آن‌ها به یادگار بگذارند. اریک امانوئل اشمیت نیز همانند آن‌ها نشان می‌دهد که زیباترین داستان‌ها را در عین سادگی می‌توان نوشت.