فرار از فلسفه

کتاب فراز از فلسفه با نثری بسیار روان و دل‌نشین، شامل دو بخش است. یکی زندگی‌نامه‌ی خودنوشتö استاد خرمشاهی و دیگر عمده‌ی نظرات ایشان در خصوص فلسفه و ادبیات. به‌نحوی می‌توان گفت مؤلف کتاب، زندگی و نظریات خود را چون تاروپودی به هم بافته است. آقای خرمشاهی در این خصوص بر این نظر است که در نیمه‌ی سوم‌زندگی‌اش به نثر ساده و بی‌تکلف باور پیدا کرده است. نثری که بتوان از درون آن بارقه‌های حیات و ایمان به خدا و زندگی را به‌وضوح لمس کرد. ایشان می‌فرماید از هرگونه قلنبه‌نویسی بر حذر است چراکه نوشتن را به‌مثابه امکانی برای زندگی می‌داند. فصول ابتدایی این کتاب شامل روایتی است از زندگی آقای خرمشاهی و ارتباطات و ارتقاء دانش ایشان و در فصول نهایی عمده‌ی نظریات خود را راجع به فلسفه بیان کرده است.
شاید این‌گونه به نظر برسد که «فرار از فلسفه» دلالت به نوعی ترس یا کاهلی داشته باشد، اما همان‌گونه که در متن کتاب مشهود است، آقای خرمشاهی به شکل ویژه و چون یک محقق فلسفی در آثار و متون فلاسفه غور کرده است و با آن‌ها آشنایی تام و تمام دارد. پس فرار از فلسفه به معنای ترس یا واهمه‌از فلسفه نیست. مولف عمده‌ی نظر خود را درخصوص فلاسفه و به‌خصوص متافیزیسین‌ها بیان می‌کند. نقد ایشان بر فلسفه نقدی است سازنده و پویا برای اینکه فلسفه بتواند به شکل بهتری نوشته شود. آقای خرمشاهی آگاه است که نقد او بر فلسفه هرگز به معنای نفی فلسفه نیست، بلکه ارتقاء فلسفه است. مؤلف بیان می‌کند که بشر هرگز از فلسفه‌ورزی دست نخواهید کشید چراکه فلسفه بیش از هر چیز، یکی از مکانیسم‌های ذهن بشر است. با این اوصاف نمی‌توان از نقد جدی ایشان بر فلسفه چشم پوشید.