چون دوستت دارم (رمان فرانسه 2)

مارک حتی پیغام تلفنی اش را کامل گوش نداد. لیلا زنده است! او لحظه ای پیش در حال مردن بود، ولی حالا از خبری که شنیده بود هیجان زده بود مثل اینکه جانی تازه گرفته باشد.

از کانون بیرون زد، در خیابان استانتون شروع به دویدن کرد تا به لیتل ایتالیا رسید. چند بار سعی کرد تاکسی بگیرد، اما هیچ کس حاضر نبود او را سوار کند. به هرحال، حتی یک دلار هم توی جیبش نداشت. مهم نبود. سوار مترو شد و با کلک پولش را هم نداد تا به بروکلین رسید.

در واگن مترو، روی یک صندلی دراز کشید تا نفسش جا بیاید. دیگر نمی توانست نفس بکشد. همه جا را تار می دید، نباید مقاومتش را از دست می داد. الان وقتش نبود که از پا بیفتد. باید آرام می بود. با همه سردردی که داشت و تپش قلبش که بیشتر از صد و شصت بار در دقیقه شده بود، باز هم باید آرامش خودش را به دست می آورد و به خود مسلط می شد.

باید بر خودت مسلط شوی. باید همانی که قبلا بودی بشوی. این کار را به خاطر لیلا بکن. او زنده است. همیشه این را می دانستی. هیچ وقت نمی دانستی چرا، ولی همیشه این را حس می کردی و باور داشتی.

چشمانش را بست، سعی کرد توانش را به دست آورد و بر خود مسلط شود.

به خاطر همین روز بود که هیچ وقت تصمیم به خودکشی را عملی نکردی و مقاومت کردی. برای اینکه وقتی پیداش کردند آنجا باشی. حالا باید به او کمک کنی. باید به خاطر او قوی باشی.

مدتی طولانی در همین حال بود. وقتی چشمانش را باز کرد، قطار به ایستگاه رسیده بود.

میان این آشفتگی، ناگهان فکری به ذهنش رسید. موضوعی به او الهام شد، بدون آنکه بخواهد به آن فکر کند.

تاریخ! درباره تاریخ وقوع تحقیق کن و مطمئن شو!