رهایی از سردرگمی با کمک ندای درون

براساس باورهای مکتب روان شناسی جی. جی. گیبسون در دانشگاه کورنل، جهان ما، همزمان آسایش، مامن، پروراندن، بازی و ماجراجویی را در اختیارمان قرار می دهد. جهان پیرامون ما بیش از آنکه از اسم ها ساخته شده باشد؛ پر از فعل است. همچنین این جهان، تنها شامل مفعول و شی نیست؛ بلکه مملو از فرصت های مفید و شگفت انگیز و سرزندگی است. شاخه درخت برای مرغ انجیرخوار، شاخه درخت نیست؛ بلکه محلی برای نشستن و استراحت کردن است. گربه، آن چیزی را که ما جعبه خالی می نامیم؛ محلی امن برای پنهان شدن می داند. برای خرس، چیزی به نام شانه عسل معنا ندارد و آن را یک غذای خوشمزه می بیند. پس می بینید که زندگی و جهان پیرامون ما همواره در کنارمان حضور داشته و همچون کلاس درس یا آموزگاری مهربان، هر لحظه اطلاعات جدیدی برایمان دارد. کودکان، راهنمایی ها و نظام پرورشی جهان را خیلی خوب تشخیص می دهند. براساس یافته های ادیث کاب، بوم شناس برجسته، تصویر کودکان از جهان پیرامون، کاملا به ارتباط آن ها با محیط زیست بستگی دارد. این تصویر، چیزی نیست که به خودی خود، در خانه و در میان خانواده یا از طریق داستان هایی که والدین برای آن ها تعریف می کنند، شکل بگیرد. درواقع، جهان و طبیعتی که کودکان را به ریشه دواندن دعوت می کند، خانه حقیقی آن ها است. این، نظریه ای است که نه تنها توسط ژان ژاک روسو، فردریش فروبل (بنیان گذار مهد کودک) و آلیس میلر پیش از این بیان شده است؛ بلکه من نیز بر این باورم که فرزندان انسان، به طور طبیعی الزاما خوب و بی نقص نیستند و همواره، ذهن و تصوراتشان از طبیعت تغذیه می کند. بنابراین اگر امروزه فرزندان ما پریشان و سردرگم هستند؛ به این معنا نیست که نیاز به پرورش و مراقبت بیشتری دارند؛ بلکه باید به آن ها مجال داد تا به دنیای حقیقی (و نه دنیای انتزاعی) اعتماد کرده و از آن لذت ببرند.