یک فیلم،یک جهان13 (آواز در باران)

آواز در باران (1951)، شصت سال پس از نخستین نمایش همچنان یکی از بهترین فیلم‌های عامه‌پسند تاریخ محسوب می‌شود. این فیلم علی‌رغم مقبولیت خیره‌کننده‌اش نزد مخاطبان، هرگز آن‌طور که باید و شاید مورد تحلیل انتقادی قرار نگرفت. تحلیل روشن‌گرانه‌ی پیتر وولن از آواز در باران حق این فیلم پیچیده را به‌جا می‌آورد. وولن در تحلیل نمابه‌نمای درخشانش از قطعه‌ی مشهور «آواز در باران» نشان می‌دهد که کارگردان، مؤلفه‌های رقص و موسیقی را چقدر ماهرانه در تاروپود روایت فیلم جای می‌دهد و موفق می‌شود دو سنت متمایز رقص آمریکایی، یعنی تَپ‌دنس و باله، را با هم ترکیب کرده و فیلمی درباره‌ی نه‌فقط موسیقی، که زندگی و سینما بسازد. مجموعه‌ی یک فیلم، یک جهان مشتمل بر تک‎‌نگاری‎هایی‌ست درباره‌ی فیلم‎های نامی و اثرگذار تاریخ سینما. در انتخاب این کتاب‎ها نه فیلم‎هایی خاص و سلیقه‎ای مشخص، بلکه اهمیت فیلم و کتاب مدنظر در اولویت است. هر کتابی از مجموعه‌ی یک فیلم، یک جهان می‎کوشد تا فیلم مورد مطالعه‎اش را به وسعت یک جهان ببیند.