پیام آور تاریخ (نمایش نامه)

خواندن آثار ساختارشکن و متفاوت همیشه کنجکاوی‌برانگیز، لذت‌بخش و البته گاهی مستلزم سروکله‌زدن با مقداری دشواری است. اما اگر اهل تجربه‌های تازه باشید، این دشواری‌ها خود نمک کار محسوب می‌شود! این دقیقا همان حسی است که هنگام خواندن «پیام‌آور تاریخ» اثر آلکسی میشالیک به شما دست خواهد داد. با این فرض اگر دوست دارید یک نمایشنامه‌ی متفاوت بخوانید که تصورات شما را درباره‌ی ادبیات نمایشی، شکل روایت در آن و از دیگر سو تاریخ، حافظه و هویت تاریخی دگرگون کند، جای درستی آمده‌اید و کتاب «پیام‌آور تاریخ» جواب شما را به‌خوبی خواهد داد. آلکسی میشالیک، هم کارگردان تئاتر است و هم بازیگر سینما و تلوزیون. اما بی‌شک برجسته‌ترین جنبه‌ی فعالیتش، نویسنده‌بودن اوست و حالا خوشبختانه برجسته‌ترین نوشته‌اش با عنوان «پیام‌آور تاریخ» به همت مترجمی کاربلد به فارسی درآمده است. از همان ابتدای نمایشنامه وقتی یکی از شخصیت‌های نمایش رو به مخاطب کرده و می‌کوشد تصوراتی که نسبت به چیستی داستان، روایت، تاریخ، روایت تاریخی و... را به چالش بکشد، در می‌یابیم که خواننده‌ی اثری متفاوت خواهیم بود. متفاوت و البته جذاب چراکه کمتر با نمونه‌ی مشابه آن روبه‌رو شده‌ایم نمایشنامه‌ای که البته شاید خواندن آن کمی دشوار باشد، اما تجربه‌های ارزشمند اغلب ساده به دست نمی‌آیند. این دشواری بیش از هرچیز به دلیل داشتن ساختار پازل‌گونه‌ی این نمایشنامه است. پازل‌هایی که هریک برشی کوتاه هستند از زمان و مکان‌های مختلف تاریخی. حضور ژاک شیراک و فرانسو میتران (از رهبران سیاسی فرانسه) در خانه‌ی پدر یکی از شخصیت‌ها، ماجرای مردی در شبی بارانی که پدر خود را در اعماق جنگل‌های آردن فرانسه به خاک می‌سپارد. او با کشف دفترچه‌ای امکان سفر به اعماق تاریخ را پیدا می‌کند. در الجزایر مادر و دختری به‌شکلی مرموز در دل صحرا ناپدید می‌شوند. برش‌هایی که هریک به ‌قطعه‌ای از یک پازل می‌مانند که ابتدا تصوری از چیستی واقعی آن نداریم، اما وقتی به دقت و حوصله این پازل را کامل می‌کنیم تازه آن وقت با جذابیت و زیبایی واقعی آن روبه‌رو می‌شویم.