مسی:درک شکوه

حتی زمانی که مسی بازی نمی‌کند، زمانی که درون زمین نیست، برای بارسا بازی می‌کند. غیبت او قاعدتا به اندازه‌ی حضورش تعیین‌کننده نیست، اما طبیعی است که باید بازی را تحت تاثیر قرار دهد. اگر یکی از معدود روزهایی باشد که مربی تصمیم گرفته آرژانتینی را روی نیمکت بنشاند، بازیکنان تیم حریف او را از گوشه‌ی چشم نگاه می‌کنند و از لحظه‌ای می‌ترسند که وارد زمین شود و این تهدید تا حدودی روی بازی‌شان تاثیر می‌گذارد و شاید باعث شود زیادی عجله داشته باشند تا قبل از این‌که وارد زمین شود تکلیف را روشن کنند، یا شاید برعکس، آن‌ها را کند و میلشان به حمله را کم می‌کند تا هیولا را بیدار نکنند. وقتی مسی روی چمن نیست، هم‌تیمی‌هایش هم متفاوت بازی می‌کنند. یازده نفر درون زمین هستند، اما می‌دانند که انگار با ده نفر بازی می‌کنند، چون شماره ده جایگزین‌ناپذیر است. سپس غیبت او به آن‌ها انگیزه و برندگی متفاوتی می‌دهد. وقتی صاحب توپ هستند، دنبالش می‌گردند، او را نمی‌بینند و به امید این‌که به شکلی جادویی ظاهر شود به بازی ادامه می‌دهند- چون همیشه آنجاست- و انتخابی غیر از پر کردن شکافی ندارند که جا گذاشته است.