روان شناسی ملال (شرح بی حوصلگی های انسان)

ما به عنوان انسان برای شکوفا شدن و رهایی از احساس بطالت و بی‌حوصلگی، نیاز مبرم به برقراری رابطه‌ای خودمختار و نتیجه‌بخش با جهان پیرامون خود داریم. مشغولیت، درگیری ذهنی، بیان تمایلات و به‌کار بردن مهارت‌ها و استعدادهایمان از نیازهای اساسی ما هستند که در صورت برطرف نشدن ملال را به‌دنبال می‌آورند.
ملال نشان‌‌دهنده یکی از ابعاد مهم انسان‌بودن است: نیاز مبرم ما به مشغولیت با دنیای پیرامونمان.
براساس عقیده‌ی نویسندگان کتاب «روانشناسی ملال»، ملال برای ما بد نیست، بلکه عملکرد نامناسب ما و عدم‌توجه به راهنمایی‌های آن است که تعبیری ناخوشایند از آن برای ما به دنبال می‌آورد. وقتی دچار ملال می‌شویم، مغز به ما می‌گوید که هرآنچه انجام می‌دهید بی‌فایده است، ما نمی‌توانیم نیاز اساسی روانی خود را برای مشارکت و اثرگذاری رفع کنیم.
دانکرت و ایستوود استدلال می‌کنند که چنان‌چه به شیوه‌ای صحیح عمل نماییم، ملال می‌تواند تاثیری معکوس به دنبال بیاورد و انگیزه‌ای برای تغییر مدنظر و موردنیاز ما ایجاد کند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که یک رویکرد منطبق با ملال به ما کمک می‌کند تا از آثار مخرب آن جلوگیری کنیم و با یادآوری آن برای آگاهی و مشارکت، به زندگی کامل‌تری سوق یابیم.
اثر حاضر با ترکیب یافته‌های علمی و مشاهدات روزمره، تلاش دارد به توضیح تجربه‌ای بپردازد که غفلت ما را از موقعیتی که می‌تواند چیزهای زیادی برای یادگیری در خود داشته باشد، نشان بدهد. ملال برای کمک به ما تکامل یافته است؛ هم‌اکنون وقت آن است که به ملال فرصت دهیم.