رابین هود

همچنان که آنان از کنار پشته‌های سرسبز اسب می‌راندند، کشیش با دقت مراقب پشته‌ها بود، انگار هر لحظه انتظار داشت چیز شیطانی اسرارآمیزی از میان آنها نمایان شود و آنان را در زنجیر جادوی غریبی اسیر کند. هنگامی که وارد جنگلِ آن‌طرف شدند، کشیش همچنان نگاهش را پیوسته به جانب مکانهای تاریک می‌گرداند. در حدود نیم مایل از میان جنگل رانده بودند که ناگهان فریاد گوشخراشی بر فراز سرشان طنین افکند. به بانگ پرنده‌ای می‌مانست که در پنجۀ شاهینی گرفتار آمده باشد، و همۀ آنان، کمابیش بی‌خبر از معنای آن، چشم به بالا دوختند تا شاهد شکار باشند. وقتی این کار را کردند، صدای رعدآسایی فریاد برآورد:
-بایستید، مسافران، و از جایتان تکان نخورید!