سفر به شرق

این رمان کوتاه اما پرنکته و سرشار از رمزوراز یکی از معروف‌ترین آثار هسه است. در این رمان عرفانی نویسنده در پی آن است که بگوید کشف حقیقت کار دل است نه عقل. ازاین‌روست که در این اثر می‌گوید: هرگز نباید به عقل اعتماد کرد و با تکیه بر آن خود را مشوش ساخت.
هسه در این رمان انجمنی را مجسم می‌کند که برای رسیدن به تعالی معنوی سفری را به سوی شرق که سرچشمه نور و مهد عرفان و معنویت است بر می‌گزیند. این شرق مورد نظر محدوده‌ی خاص جغرافیایی را شامل نمی‌شود بلکه منظور سرمنزل نور است.
مضمون این داستان که اندیشه کهن شناخت حقیقت در آن مطرح می‌شود قابل‌تطبیق با دیدگاه‌های اندیشمندان معروف ایرانی به‌خصوص خیام و عطار و مولوی است.