سرود (مینیماژ)

رند در «سرود» به بررسی آینده‌ای ترسناک می‌پردازد که در آن افراد نه نامی دارند، نه استقلالی دارند و نه حتی ارزشی دارند.


برابری ۷-۲۵۲۱ در عصر تاریک آینده زندگی می‌کند که در آن همه‌ی تصمیمات توسط کمیته گرفته می‌شود، همه‌ی مردم در میان جمع زندگی می‌کنند و همه‌ی آثار فردگرایی از بین رفته است. علی‌رغم چنین محیط محدودکننده‌ای، جرقه‌ی تفکر و آزادی فردی همچنان در او می‌سوزد - اشتیاقی که به او آموخته‌اند آن را گناه‌آلود بنامد.

در دنیایی که «ما»ی بزرگ سلطنت می‌کند، او کلمه‌ی گمشده و مقدسِ «من» را دوباره کشف کرده است.

فاطمه تناسان؛ مترجم سرود درباره‌ی این اثر نوشته است:
آین رند رمان سرود را در سال ۱۹۳۸ در انگلستان به چاپ رساند. رند در ابتدا نام «خود» را برای کتابش در نظر گرفت، اما بعدتر خود را به سرود تغییر داد و کشف آنچه را شایسته‌ی جشن و سرود است به عهده‌ی خواننده گذاشت.
سرود روایت یک پادآرمان‌شهر است، تصویری کابوس‌وار از آینده‌ای که تمام جنبه‌های هویت و فردیت انسان تحت‌کنترل است. استعدادها و نیازهای انسانی نفی می‌شود و انسان هیچ‌گونه حقی جز خدمت به دولت و جامعه ندارد، از زندگی آزادانه، عشق و شادی خبری نیست و انسان‌ها ربات‌های بی‌نام، بی‌ارزش و بی‌مغزی‌اند که حق اندیشیدن و انتخاب ندارند.
سرود، سرگذشت انسانی است شوریده علیه این جامعه‌ی جمعی و اشتراکی، انسانی در پی خودکاوی و در طلب خودآگاهی. آزاداندیشی که در بردگی نظامی است که اطاعت کورکورانه از دستوراتش را می‌طلبد، اما او ذهنش را قربانی این فرمان‌ها نمی‌کند. رند در این کتاب همچون رمان ۱۹۸۴ جورج اورول، با ترسیم فضایی پر از وهم، غم‌آلود و اغراق‌آمیز که همه به‌نوعی مسخ و مقهور فرمان شوراها هستند، واقعیت آرمان‌های کمونیسم و فاشیسم را به تصویر می‌کشد.