محمدعلی کلی که بود؟

رفتن به رم به این معنی بود که کاسیوس باید پرواز کند. یک مشکل وجود داشت: بوکسور قدرتمند از پرواز می‌ترسید! جو مارتین سخت کار کرد تا شاگرد جوانش را متقاعد کند که به رم پرواز کند. با این حال، کاسیوس به شانس معتقد نبود. او یک چتر نجات خرید تا در هواپیما بپوشد! پس از به سلامت رسیدن، او به زودی به قیافه‏ای آشنا در بین ورزشکاران جهان تبدیل می‏شد. مرد جوان پرانرژی از دیدن همه به وجد آمد. او با اقامت در دهکده المپیک در رم، با ورزشکارانی از ده‌ها کشور دیدار کرد. او می‌خواست با هر کسی که می‌تواند ملاقات کند، بیشتر برای صحبت کردن در مورد خودش. صحبت کردن چیزی بود که کاسیوس در آن خبره بود. حتی به عنوان یک بوکسور نوجوان، او از افتخار کردن در مورد مهارت‌های خود هراسی نداشت. این امر در مورد او با بسیاری از ورزشکاران و قطعا ورزشکاران سیاه پوست بسیار متفاوت بود. برخی از طرفداران سفیدپوست آمریکایی قدردان سیاهپوستانی نبودند که صحبت کردند یا صحبت می‏کردند. کاسیوس اهمیتی به این موضوع نمی‏داد. او پر سر و صدا، خنده دار و مغرور بود. کاسیوس دوست داشت لاف بزند و دوست داشت بوکس کار کند. او با مردانی از بلژیک، روسیه و استرالیا جنگید. هر یک از این مبارزات سخت بود، اما کاسیوس همه آنها را برد. او روشی منحصر به فرد برای خود داشت و در رینگ نیز سبک منحصر به فردی داشت. بر خلاف بسیاری از مبارزان، او می‌رقصید، می‌چرخید و حرکت می‌کرد. اکثر مبارزان روی زمین می‏ایستادند و سعی می‏کردند با این روش بر مخالفان خود غلبه کنند. کاسیوس می‌توانست ضربه بزند، اما در جلوگیری از ضربه نیز بسیار خوب بود. به نظر می‌رسید که او نقشی را بازی می‌کند یا نقش خاصی را ایفا می‌کند. . . تا اینکه مشت‌های قدرتمندش با مشت‌های بزرگ به هم متصل شدند.