دلهره هستی

روز هفدهم اکتبر 1957، فرهنگستان سوئد جایزه‌ی خود را در ادبیات به «آلبر کامو، نویسنده‌ی فرانسوى» داد. جایزه به مجموعه‌آثارى تعلق گرفت که در آن مسائل انسان امروزى مطرح شده است. کامو در آن هنگام چهل‌وچهار سال داشت. وى اعتراف مى‌کند که از این تجلیل مى‌ترسد چون او را «دفعتا در مرکز نورى شدید» قرار مى‌دهد. در سخنرانى خود مى‌گوید چیزى که کار نویسندگى وى را توجیه مى‌کند «خدمت به حقیقت و آزادى است». و در پایان همین گفتار، جمله‌اى بر زبان مى‌راند که یادآور «پیوند» است:
«هرگز نتوانسته‌ام از نور و شادى زیستن و زندگى آزادى که در آن بزرگ شده‌ام صرف‌نظر کنم».
سه سال پس از دریافت این جایزه، مردى در یک سانحه‌ی اتومبیل درگذشت. در شناسنامه‌ی او نوشته شده بود: آلبر کامو.
«دلهره‌هستی»، به شرح زندگی، اندیشه و تفسیر کتاب‌های کامو پرداخته و او را به خواننده معرفی کرده است؛ این کتاب همچنین گزیده‌ای از آثار و مصاحبه‌های او را در خود جا داده است.