مکان واقعی

"مکان واقعی"، کتاب کوچک پرماجرایی است که توسط میشل پورت و آنی ارنو تهیه شده است. ارنو نویسنده‌ای است که بر خودزندگی‌نامه‌نویسی (اتوبیوگرافی autobiography) تاکید دارد. آن‌طور که گفته شده دلیل انتخاب این سبک از روایتگری، رابطه‌ی تنگاتنگی است که با جامعه‌شناسی پیدا می‌کند و احتمالا این علاقه‌مندی نویسنده نیز مبتنی بر دغدغه‌های سیاسی او است. و البته "میشل پورت" نیز که در این کتاب نقش پرسشگری هشیار را به عهده گرفته، کارگردان فیلم‌های مستند است، ازجمله مستندهایی درباره‌ی ویرجینیا وولف و مارگریت دوراس. این مصاحبه هم به‌واقع پیش‌نیاز ساخت مستندی بوده درباره‌ی خود آنی تا میشل در مقام کارگردان، با زندگی و کتاب‌های او و ارتباط میان آن دو بیشتر آشنا شود. در میان این گفت‌وگوی (گفت‌وگوی میشل و آنی) جذاب که به جد مبتنی بر خودروایتگری است، آنی از شکاف نسلی بین خود و پدرش به‌مثابه شکافی لاینحل که پر از رنج و حرمان است، سخن می‌گوید. آنی از این شکاف عمیقِ جدایی که نتوانسته از آن بیرون بیاید و نسبتش با مقوله‌ی فرهنگ‌پذیری (acculturation) حرف می‌زند. آنی می‌گوید علم جامعه‌شناسی به من آموخت که وضعیتم مثل وضعیت کسانی است که "از یک طبقه‌ی اجتماعی به طبقه‌ای دیگر صعود یا نزول می‌کنند". به قول آنی، نوشتن یک مکان است؛ مکانی غیرمادی. پیرو این گزاره می‌شود گفت تلاش نویسنده‌ی زنی که ترجیحش روایتگری است، ساختن مکانی بیرون از هنجارهای تحمیلی و منزلتی جامعه است تا بتواند دقایقی از رهایی را تجربه کند و امکانی جمعی برای تجربه‌ی دقیقه‌هایی از رهایی را فراهم آورد. کتاب "مکان واقعی" دارای سرفصل‌های متعددی‌ست که بنابر موضوعیت بحث، نام گرفته‌اند. نویسنده ذیل سرفصل ژرفا درباره‌ی تجربه حرف می‌زند. او می‌گوید:"هیچ‌چیز واضح نیست و خلاصه بگویم شما باید سعی کنید بفهمید و بدانید تجربه چه چیزی به شما می‌دهد. این نگارش است که دانش را ترسیم می‌کند و دانش، زیستن و واقعیت را برمی‌انگیزد."