زندگی پزشکی من

استاد اظهار کرد: معنایش این است که خون شما را فاسد نمی‏کند و چون میکروب نمی‏تواند خون شما را فاسد کند معالجه خواهید شد و گرچه مداوای شما قدری طول می‏کشد اما به‏طور حتم معالجه می‌شوید و سلامتی را باز می‌یابید.
بیمار طوری از وعده استاد خوشوقت شد که نمی‏توانست حرف بزند و زبانش هنگام تشکر به لکنت افتاده بود و استاد بار دیگر آن بیمار را که دارای تخت شماره ۱۴ بود مطمئن کرد که معالجه می‏شود و از تخت او دور شد. بعد از اینکه دیدار بیماران آن تالار به اتمام رسید و استاد از آن تالار خارج گردید، یکی از پزشکیاران پرسید: راجع به بیمار شماره ۱۴ چه دستور می‌دهید؟
استاد جواب داد: هرچه می‏خواهید بکنید و فقط او را ترک ننمایید تا اینکه حس بکند که به او دارو می‏دهید؛ چون اگر ببیند که شما به او دارو نمی‏دهید خواهد فهمید که معالجه نخواهد شد و به‏‏طوری‏که فهمیدید مردی است باهوش و با مراجعه به کتاب لغت طبی دریافته که بیماری او آندوکاردیت است و متوجه شده که بیماری‏اش درمان ندارد.
پزشکیار پرسید: تا چه موقع زنده است؟
استاد جواب داد: حداکثر تا دو ماه دیگر.
من تصور کردم که عوضی شنیده‏ام زیرا استاد چند بار با لحن قاطع به مریض شماره ۱۴ گفت چون بیماری او همولی تیک نیست معالجه خواهد شد. این بود که از یکی از همشهری‏ها پرسیدم: استاد چه می‏گوید؟
او جواب داد که راجع به بیماری آندوکاردیت _ اوسلر صحبت می‏کند.
گفتم مگر استاد به بیمار نگفت که چون این بیماری همولی تیک نیست او درمان خواهد شد؟
همشهری‏ام جواب داد: این را گفت که او را ناامید نکرده باشد و بیماری آندوکاردیت، به‏خصوص وقتی همولی تیک نباشد کشنده است و این مرد محکوم به مرگ می‏باشد و مرگ او مثل یک قانون ریاضی حتمی است...